1. Σከፗягቯш υጨኣц
2. Ոпреձօвсፕբ щխղ убигеր

Inwestowanie w fundusze akcyjne nie musi wiązać się z ryzykiem. Wystarczy, że... za część zysków kupimy sobie poczucie bezpieczeństwa. Kupując akcje, powinniśmy brać pod uwagę realną możliwość, że nasza inwestycja przyniesie straty. Ryzyko to dla wielu potencjalnych inwestorów jest nie do zaakceptowania. Z myślą o nich zostały opracowane specjalne strategie pozwalające na utrzymywanie zaangażowania na rynku akcji przy jednoczesnym zachowaniu pełnego bezpieczeństwa lokowanych środków. Najważniejszą zaletą takich strategii jest to, że inwestor może czerpać korzyści z ewentualnych wzrostów na rynku akcji, posiadając jednocześnie ten komfort, że w założonym z góry horyzoncie czasowym nie poniesie strat. Powyższa cecha powoduje rosnące zainteresowanie produktami inwestycyjnymi stosującymi strategie z ochroną kapitału. Rosnąca popularność tego typu funduszy wynika głównie ze specyfiki ich konstrukcji — w wypadku wystąpienia nawet głębokiej dekoniunktury na rynku akcji środki uczestników funduszu powinny być skutecznie chronione przed spadkami. Sposób na zdrowy sen Inwestowanie w akcje z jednoczesną ochroną lokowanego kapitału można realizować na wiele sposobów. Najbardziej popularne są dwie metody: strategia wykorzystująca opcje — tzw. OBPI (od ang. Option Based Portfolio Insurance) oraz CPPI (od ang. Constant Proportion Portfolio Insurance). W przypadku metody OBPI zainwestowana na starcie kwota dzielona jest na dwie części. Za pierwszą część nabywane są instrumenty bezpieczne o przewidywalnej stopie zwrotu, np. obligacje skarbowe. Wartość tej części portfela jest wyznaczona tak, aby wraz z należnymi (i przewidywalnymi) przychodami pozwoliła odtworzyć wartość początkową całej inwestycji na koniec przyjętego okresu. Za pozostałą część portfela kupowane są opcje na akcje. Opcje są instrumentami finansowymi o takiej charakterystyce, że ich nabywca, w wypadku dobrej koniunktury na rynku akcji może osiągnąć z tytułu ich posiadania zyski przewyższające wartość zainwestowanych w nie środków. W wypadku złej koniunktury posiadacz opcji nie ma żadnych dodatkowych zobowiązań — traci wyłącznie tę kwotę, za którą pierwotnie kupił opcje. Tak więc na koniec okresu inwestycyjnego zakupione instrumenty bezpieczne pozwalają na odtworzenie wartości początkowej portfela, natomiast kwota zainwestowana w opcje, przy sprzyjających warunkach rynkowych pozwala na wypracowanie odpowiedniego zysku. W przypadku dekoniunktury giełdowej pozostaje tylko pierwsza, bezpieczna, część portfela, która odtwarza, zgodnie z założeniami strategii, początkową wartość inwestycji. W odróżnieniu od OBPI w przypadku strategii CPPI portfel inwestycyjny ulega dynamicznym zmianom. Gdy kursy akcji rosną, zgodnie z modelem, do portfela dokupywane są akcje. Gdy kursy spadają, ich udział w portfelu jest redukowany. W skrajnym przypadku udział akcji może spaść do zera i całość portfela ulokowana jest w instrumentach bezpiecznych o przewidywalnej rentowności, dzięki czemu uzyskiwany jest efekt ochrony kapitału na koniec zakładanego okresu inwestowania. Warto tu wspomnieć, że strategia CPPI zachowuje się relatywnie najlepiej wtedy, gdy na rynku panuje stabilny trend (wszystko jedno: wzrostowy czy spadkowy). Mniejszy, spokojny zysk Fundusze inwestycyjne zakładające ochronę powierzonego kapitału mogą być dobrym sposobem na lokowanie w akcje (i korzystanie z dobrej koniunktury giełdowej) dla osób ceniących sobie maksymalny poziom bezpieczeństwa. Wybierając poszczególne produkty, warto dysponować co najmniej minimalną wiedzą o opisanym sposobie ich funkcjonowania oraz specyfice poszczególnych rozwiązań. Należy również zdawać sobie sprawę, że inwestycja w tego typu produkty przy dobrej koniunkturze giełdowej przyniesie na ogół niższe zyski niż inwestycja w fundusze inwestujące standardowo w akcje. Jest to jednak cena, jaką musimy zapłacić za poczucie bezpieczeństwa zainwestowanych pieniędzy. © ℗ Podpis: Paweł Zielewski

W sobotnim konkursie udział wzięło aż 11 zawodników z Polski i tylko Andrzej Stękała nie zdołał awansować do serii finałowej. Co więcej na sam koniec aż 7 z nich – Kubacki, Stoch, Wolny, Kot, Żyła, Wąsek, Zniszczoł – znaleźli się w pierwszej dziesiątce! Pozostała trójka – Juroszek, Habdas i Pilch – zajęli miejsca odpowiednio 20., 23. i 24. Wygrana Kubackiego i drugie miejsce Stocha nie jest żadnym zaskoczeniem i z pewnością cieszy. Na uwagę zasługuje jednak 6. miejsce Piotra Żyły, który wygrał kwalifikacje, a po pierwszej serii był na 3. miejscu, a mimo to nie zdołał znaleźć się na podium. Trener Thurnbichler wyjaśnił, dlaczego tak się stało i ujawnione przez niego fakty są z pewnością zaskakujące! Po swoim skoku Kamil Stoch nie mógł już wytrzymać. Wszystko nagrały kamery, ale nie pokazali w TV Thomas Thurnbichler przed startem przygotowań do nowego sezonu Thurnbichler wyjawił przyczynę problemów Piotra Żyły. Zaskakujące słowa Piotr Żyła z pewnością celował w podium, a może nawet i zwycięstwo, wiedząc że większość czołówki w Wiśle startować nie będzie. Ostatecznie zajął dopiero 6. miejsce, a lepsi od niego okazali się nie tylko tacy zawodnicy jak Kubacki, Stoch czy Geiger, ale też Jakub Wolny i Maciej Kot, który w ostatnim czasie jest przecież poza głównym nurtem w skokach narciarskich i podejmuje próbę powrotu. Thomas Thurnbichler w rozmowie z Interią Sport wyjaśnił, co poszło nie tak. Thurnbichler zawstydzi Horngachera? Padła jasna deklaracja, trener nie zamierzał tego ukrywać – Takie są skoki. Każdego dnia musisz wszystkie elementy poskładać do kupy. Wszystko, co Piotrek robi jest na naprawdę dobrym poziomie. Musimy pamiętać też o tym, że dwa tygodnie musieliśmy zmienić wszystkie ustawienia sprzętu, by dostosować je do regulaminu. Piotrek bardzo dobrze sobie z tym radzi – tłumaczył Austriak, ale największe emocje budzą kolejne słowa – Był może lekko przemotywowany, pojawiło się kilka drobnych błędów technicznych, ale postaramy się to wszystko wygładzić i poprawić w kontekście do skoków w niedzielę – dodał Thurnbichler. Jest to o tyle zaskakujące, że przecież Piotr Żyła zdaje się być najbardziej wyluzowanym zawodnikiem w stawce, więc fakt, że był zbyt zmotywowany, może być dla fanów zaskakujący.

Kiedy przybyli, spostrzegł Eliaba i mówił: Z pewnością przed Panem jest jego pomazaniec. Pan jednak rzekł do Samuela: Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż nie wybrałem go, nie tak bowiem człowiek widzi, jak widzi Bóg, bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce.

zapytał(a) o 22:09 Prawidłowo pisze się karze czy każe? bo się gubię, np. pisze się : nie karze(czy nie każe ) Ci wybierać ? Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 22:10 Karze się kogoś (bo kara)Każe się komuś (bo kazać) blocked odpowiedział(a) o 22:10 Karze, wymienia się na kara. karze bo karakaże bo kazać karze bo karakaże bo kazał aluska3 odpowiedział(a) o 22:10 BossKaa;* odpowiedział(a) o 21:52: Rownie dobrze moze byc Kaze bo kazac... :/ blocked odpowiedział(a) o 22:12 Jest tak jak pisze RaperLWALBN Uważasz, że ktoś się myli? lub Tadżykistan to kraj, który jest ulokowany dość niefortunnie. Jak wygląda prawda o tym kraju? Postaram się podzielić wiedzą, którą udało mi się nabyć, a zaraz Zależnie od kontekstu poprawne mogą być obie formy. Karze jest czasownikiem pochodzącym od karać, oznaczającym sankcję, upomnienie, ukaranie. Występuje w 3 osobie liczby pojedynczej. Karze pochodzi od karać, a więc pisownię wyjaśnia oboczność r:rz. Przykłady: Ona karze każdego, kto zrobi jej jakąkolwiek karze dożywocia, nie wyjdzie już na wolność. Natomiast każe zapisywany przy użyciu ż, oznacza polecenie, zmuszenie kogoś do czegoś lub też może być wzorem do naśladowania. Przykłady: „Tak ja łażę, jak Pan każe”.Staropolski zwyczaj każe, by w Poniedziałek Wielkanocny każda panna została oblana wodą.

Raz, Dwa, Trzy Nikt nikogo (i tak warto żyć) lyrics: Nikt nikogo nie broni / nikogo nie karze / wszystko można zastąpić / czeg Deutsch English Español Français Hungarian Italiano Nederlands Polski Português (Brasil) Română Svenska Türkçe Ελληνικά Български Русский Српски Українська

Sam przeczytaj ten wiersz z kosztami. Napisałeś jedno, a myślałeś drugie. 15 listopada raport wtedy zobaczymy co w tych pozycjach się zmieniło. Pamiętaj, że częśc emisji serii V została objęta po 30 czerwca więc i wpływów z niej nie było na 30 czerwca widac bo niby jak??? Nikt nie twierdzi, że jest super. Ranking D mówi sam za siebie. Ale wskaźniki /księgowe/ po półrocznym raporcie ostro poszły w górę. Więc zakładam, że nadal ta tendencja będzie zachowana. Ja jestem mimo wszystko pozytywnie nastawiony. Ta emisja nie ma wyprowadzic Petrolinvestu na zero zobowiązań tylko spłacic 30 mln $ w kazachskim banku i kupno Bogorodsknieft. Na resztę nie liczę. Daję im ostatnią szansę. Nie dogadają się z Białorusinami - sprzedac i zapomniec na amen. Translations in context of "zanim ci nie karze" in Polish-English from Reverso Context: Nie zatrzymuj się zanim ci nie karze. ^{Rejestracja Masz już konto? Zaloguj się. mężczyznakobieta Klikając przycisk Rejestracja, akceptujesz nasz Regulamin.} Aby dobrze chronić swój bank czasu, naucz się w odpowiedni sposób nim zarządzać. Twoje sekundy same się o siebie nie zatroszczą. Umiejętność zarządzania czasem daje Ci możliwość przewidywania tego, gdzie zaczają się Złodzieje Czasu, zapobiegania trwonieniu Twoich cennych sekund oraz inwestowania ich w to, co da Ci największe

polski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński angielski Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. Masz szczęście, że nie karze ci zapłacić 12 dolarów. Bądźcie wdzięczni, że Mój Ojciec nie stracił cierpliwości i że nie karze Swoich dzieci zgodnie z ciężarem ich grzechów. Be thankful that My Father has not lost His Patience and that He does not punish His children, according to the severity of their sins. Pozostałe wyniki Macie szczęście, że nie karzę ci płacił. Myślę, że ona za nie karze. Wynika też, że nikt nie karze ani nie obwinia duszy, która porzuciła swoje ciało. It seems also, that no body punishes or blames the soul which abandoned its body. Żeby być w takiej ławie przysięgłych musisz zadeklarować w kwestionariuszu, że nie jesteś przeciwko karze śmierci. In order to be on such a jury, you must declare in your questionnaire that you're not against the death penalty. Ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze, Oskarżony zmarł, Menadżer zespołu Benetton, Joan Villadelprat, ogłosił, że faktem jest, że zespół popełnił błąd podczas wyścigu, ale błąd taki popełnili również stewardzi, jako że nie poinformowali Schumachera o karze w ciągu regulaminowych 15 minut, a dopiero po 27 minutach od popełnienia zabronionego czynu. Joan Villadelprat, Benetton's team manager, stated that although they made a mistake at the race, the race stewards also made a mistake as Benetton were not notified within 15 minutes of the offence as specified by the regulations. Ja nie karzę cię za okłamywanie mnie. Nie karzę ludzi za dojrzałe decyzje. Wspaniały kucharz nie karze klientowi dekorować swoich własnych babeczek. Takich przestępstw nie karze się śmiercią. Po prostu prowadź, póki nie karzę inaczej. If you want to relieve situation, do not say anything. Społeczeństwo, które nie karze przestępców nie może być uważane za prawe. The society which doesn't punish criminals, cannot be considered righteous. Niech pan go więcej nie karze. Nikt ci nie karze nie pracować. Nasze sprawozdanie nie karze żadnej ze stron. Niech pani nie karze prawdziwych hodowców winorośli. To nieładnie, ale za gadanie się nie karze. To znaczy, powinienem być tym rodzicem, który nie karze. I mean, I think I should specifically be the parent that doesn't punish him. Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 1801. Pasujących: 2. Czas odpowiedzi: 735 ms. Documents Rozwiązania dla firm Koniugacja Synonimy Korektor Informacje o nas i pomoc Wykaz słów: 1-300, 301-600, 601-900Wykaz zwrotów: 1-400, 401-800, 801-1200Wykaz wyrażeń: 1-400, 401-800, 801-1200

^{Nikt cię nie uratuje Oficjalny zwiastun filmu. Film obiecuje dostarczyć wyjątkowe połączenie horroru i science-fiction, przenosząc znajomy strach przed inwazją na dom i podnosząc go na wyższy poziom dzięki nieoczekiwanemu zwrotowi akcji w postaci obcego antagonisty.}

polski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński angielski Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. no one asked you Nobody asked you No one's asking Słuchaj, nikt ci nie każe jechać. Nikt ci nie każe patrzeć. Nikt ci nie każe być doskonałym. Nikt ci nie każe mi ufać. Nikt ci nie każe się zakochiwać. Nikt ci nie każe stąd iść. Nikt ci nie każe nią być. Nikt ci nie każe tego jeść. Nikt ci nie każe brać z fałdami. Nikt ci nie każe, skarbie. Nikt ci nie każe tego robić. Nikt ci nie każe, ale ona ma rację. Nikt ci nie każe z nim spać. Nikt ci nie każe, żebyś była taka jak ja. Nikt ci nie każe ze mną iść. Nikt ci nie każe ich próbować. Nikt ci nie każe go lizać. Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 34. Pasujących: 34. Czas odpowiedzi: 72 ms.

Ciąża to piękny moment w życiu kobiety. Dobrze zaplanowane może być spełnieniem długo pielęgnowanego pragnienia w sercu kobiecej duszy. Istnieją jednak pewne szczegóły dotyczące ciąży, których rozproszenie lub powstrzymanie cię przed rezygnacją z bycia matką nigdy ci nie powiedziało. Do tej pory. Jedzenie może być dużym

^{Sejm właśnie uchwalił zmiany w kodeksach karnych, zaostrzył też przepisy więzienne oraz dotyczące nieletnich. W jaką stronę to idzie? To symboliczne dokręcanie śruby. Ubieranie się w szaty szeryfa i wymachiwanie szabelką to stary pomysł ministra sprawiedliwości. Teraz dotknie kolejnej grupy: małoletnich osób. Jest tu wiele hipokryzji. W preambule zmian w zasadach o odpowiedzialności nieletnich mamy odwołanie do wartości chrześcijańskich. Łącząc to z równoległą zmianą w kodeksie karnym, gdzie celem kary nie jest już resocjalizacja sprawcy, okaże się, że zakład poprawczy stanie się więzieniem dla jedenastolatka. Nie wiem, co to za chrześcijaństwo. Ja takiego nie znam. A może politycy uznali, że ten typ chrześcijaństwa trafi w gust wyborców? Mamy taką tradycję, że takie zmiany idą, gdy zbliżają się wybory. Minister – ciągle ten sam – proponuje zaostrzanie kar. Liczy, że znajdą się tacy, dla których obcinanie rąk czy kara śmierci to mało. Nawet się dziwię, że nie proponuje powrotu do kary śmierci. A właśnie mamy dwukrotny spadek liczby spraw karnych. O kilkadziesiąt procent spadła przestępczość, więc zmiany w świecie realnym nie mają uzasadnienia. Spraw, w których sądy orzekały dożywocie, dziesięć lat temu było 60–70 rocznie. Dziś – 19. Lepszych dowodów na spadek poważnej przestępczości nie potrzeba. Dla ministra sprawiedliwości rządzącego siedem lat to powinien być powód, by się pochwalić. Czemu więc tego nie robi tylko zaostrza kary? Trudno powiedzieć, bo w uzasadnieniu nie ma słowa o realnym obrazie przestępczości. To życie w rzeczywistości, którą chce się wywołać emocjami – i nimi zarządzać. Minister mógłby otrąbić sukces – widocznie uznał, że nie byłoby to tak skuteczne politycznie jak wystawianie szubienicy. Wrócono do kary dożywotniego pozbawienia wolności bez możliwości jej skrócenia. To jest kara niehumanitarna i tortura. Nie trzeba tego nawet oceniać z pozycji chrześcijańskich, choć są także oficjalne dokumenty Kościoła sprzeciwiające się tak rozumianemu dożywociu. Autorzy nie zauważają, jak wiele się w tej przestrzeni zmieniło w ostatnich latach. Mamy prawne instrumenty do radzenia sobie ze sprawcami, którzy skończyli karę, a są niebezpieczni. Są środki zabezpieczające. Są też orzeczenia Strasburga na ten temat. Nie mogę się nadziwić, że nikt nie widzi, jak groźne dla współpracy europejskiej jest wprowadzenie tej kary do kodeksu. Nie chodzi nawet o to, że sądy będą ją orzekać. Już sama groźba jej wymierzenia spowoduje, że sąd lub adwokat w innym kraju podniesie ten argument, by nie wydać Polsce ściganej osoby. Groźba kary śmierci poturbowała prawne związki Europy i USA. Czy teraz kosztem fiksacji związanej z represją my mamy sobie zaburzyć związki z Europą? Jak się poczujemy, gdy morderca skazany na takie dożywocie wygra sprawę w ETPC i my wszyscy będziemy musieli mu za to zapłacić? Profesor Stanisław Waltoś mówi, że takie dożywocie bez szansy na wcześniejsze zwolnienie grozi negatywnymi konsekwencjami wewnątrz zakładu karnego, bo odbiera nadzieję, która pomaga w resocjalizacji. To prawda? Lata temu prof. Zbigniew Hołda i inni mówili, że ten instrument psychologiczny w postaci szansy na zwolnienie z reszty kary – szczególnie na początku jej wykonywania – jest bardzo istotny. Nie wierzę, że ten przepis w kształcie ewidentnie naruszającym europejską konwencję praw człowieka przejdzie przez Senat. A co pan myśli o innych zmianach w przepisach? Nie wiadomo, czy się śmiać czy płakać. Pamięta pan kodeks karny z 1932 roku? Dzieło komisji kodyfikacyjnej pod kierunkiem lwowskiego profesora Juliusza Makarewicza. Pomińmy ideologię, dziś już nieaktualną, a spójrzmy na kwestie legislacyjne. Jego twórcy potrafili opisać prostym i zwięzłym językiem skomplikowane treści. Tę umiejętność pielęgnowano latami. Obecny legislator pisze szczegółowe, drobniutkie przepisy, jakby nie wierzył, że prokuratorzy – nie mówiąc już o sędziach – zrozumieją prawo. Króluje kazuistyka, opisywanie w kilkunastu paragrafach prostych spraw, które da się ująć w jednym zdaniu. I tak pojawiają się luki. Proszę o przykłady. Weźmy kodeksowy opis „kradzieży szczególnie zuchwałej”. Mamy definicję, że jest nią „zabranie rzeczy, która jest w przedmiocie przenoszonym przez inną osobę”. A co, gdy rzecz jest przenoszona „na przedmiocie”, a nie w nim? Takich bzdur mamy więcej. Wygląda, że osoba, która tworzy te przepisy, ma bardzo niskie mniemanie o zdolnościach intelektualnych prawników. Może to dlatego, że takimi się otacza i powstają przepisy prawa podobne do drobiazgowej instrukcji obsługi pralki. Co z tego wynika? Naczelną ideą zmian jest spowodowanie, by górą był prokurator, a nie sąd. W jaki sposób? Zawęża się możliwości sądowego wymiaru kary. Kurczy się sfera uznaniowości, w której sąd – realizujący wymiar sprawiedliwości – powinien dopasować sankcję do przypadku. Wprowadza się różne rzeczy obligatoryjne. W niektórych sprawach nawet sądu nie trzeba, wystarczy komputer. Metodyka pracy adwokata i radcy prawnego w sprawach karnych. Skonfiguruj Twój System Legalis! Sprawdź Gdzie? Mnóstwo jest spraw, gdzie wprowadza się dolne granice grzywny. Zapomniano, że sąd może zasądzić grzywnę albo odszkodowanie. Zapłaci tylko państwu, a poszkodowanym – nie. Projektodawca sam chce być sądem w każdej indywidualnej sprawie. To się nie uda. W innym miejscu, zamiast prostego przepisu, co sąd bierze pod uwagę, wymierzając karę, wprowadzono wyliczankę okoliczności zaostrzających i łagodzących. Taka litania nie może być kompletna i rodzi pytanie, czy jeśli czegoś w niej nie ma, to może czy nie może być okolicznością łagodzącą. Skąd ten pomysł na wyliczanki? To wygląda jak kodeks wykroczeń z początku lat 70., w którym takie wyliczanki są. Tylko że tam to miało sens, bo w kolegiach ds. wykroczeń orzekali urzędnicy niebędący prawnikami i trzeba było im napisać, co mają brać na uwagę. Ale w kodeksie karnym taki spis dla sędziów jest śmieszny – i rodzi luki. A sądy miały problem z wskazywaniem okoliczności łagodzących i obciążających? Ależ skąd. Nikt ich nawet nie zgłaszał. Zmienia się procedura karna. W dobrą stronę? Nie. Znalazłem tam groźny przepis, że na wniosek prokuratora będzie można zmienić sąd prowadzący sprawę. Dotąd sąd sam mógł wnieść do SN o przeniesienie sprawy do innego sądu, dla dobra wymiaru sprawiedliwości. Teraz w ten instrument wyposażono prokuratora, który wystąpi do SN. I tu się ujawnia brzydki polityczny wymiar przejmowania sądownictwa. Prokurator i SN mogą wybrać „odpowiedni” sąd dla sprawy drażliwej dla władzy. Drobny przepis, ale pokazuje, jak łatwo będzie manipulować wymiarem sprawiedliwości. W kodeksie od dawna jest dobra instytucja skracająca postępowanie – wniosek o dobrowolne poddanie się karze. Sąd może zaakceptować taki wniosek oskarżonego, jeśli nie sprzeciwia się temu prokurator. Ale bywa, że prokurator nie przychodzi do sądu, co nie przeszkadza, by sprawa się toczyła. I sąd bez udziału prokuratora wniosek akceptował. I mamy przepis dla leniwych prokuratorów, bo sąd będzie już musiał na nich poczekać. Jest też art. 60 § 3 KK, o tzw. małym świadku koronnym. Świetnie się sprawdza w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej. Teraz jedynym panem tej instytucji będzie prokurator i tylko na jego wniosek sąd ją zastosuje. To wiąże w ocenie, czy wyjaśnienia oskarżonego były cenne dla sprawy. Co z tego, że się przyznam i opowiem, jak było, skoro prokurator nie wystąpi do sądu? A jaka jest pozycja pokrzywdzonego w kodeksie? Odpowiem przykładem: dawno temu do KK wprowadzono regulację chroniącą pokrzywdzonego – na jego wniosek sąd musi orzec obowiązek naprawienia szkody lub krzywdy. I ktoś się zapatrzył w tę dobrze funkcjonującą instytucję i postanowił wprowadzić kolejny oblig dla sądu. Jeśli pokrzywdzony przestępstwem przeciwko wolności seksualnej czy obyczajności złoży wniosek o zakazanie sprawcy pobytu w różnych miejscach lub zbliżania się do różnych osób – nie tylko pokrzywdzonych – to sąd będzie musiał orzec taki zakaz. Nawet absurdalny? Zakaz może nie mieć nic wspólnego z pokrzywdzonym. Jak wnioskodawca dobrze pokombinuje, to uzyska np. zakaz pójścia na mecz piłkarski dla osoby skazanej za rozpowszechnianie pornografii. Za tym przepisem jakaś myśl była, ale ktoś nie potrafił tego zapisać – i wyszedł potworek. Obawiam się nadużyć, np. w sprawach rozwodowych, z których pączkują procesy karne. To możliwe. Mamy powrót do przepisu rodem z KK z 1969 r. W ogóle dostrzegam jakąś chorobliwą fascynację twórców nowelizacji tym gomułkowskim kodeksem. Jaki to przepis? Przestępstwem stanie się użycie przemocy wobec rzeczy, mające na celu wymuszenie określonego zachowania. Kiedyś, jak się małżonkowie kłócili, jeden drugiego oskarżał, że mu zamknął telefon w piwnicy albo blokował dostęp do lodówki czy odłączył wodę. Wykorzystywano to np. do celów rozwodowych, bo było takie przestępstwo. I teraz do tego wracamy. A co pan myśli o przepisie, który nakazuje odbieranie samochodów pijanym kierowcom? Widać, że twórcy przepisów nie raz zderzali się z rzeczywistością, bo są różne wyłączenia, np. gdy samochód nie jest mój, to muszę zapłacić grzywnę będącą jego równowartością. A gdy pijany był zawodowym kierowcą, zapłaty wartości samochodu – np. autobusu miejskiego – już się nie orzeka. Do oszacowania wartości pojazdu nie korzysta się z biegłego – to chyba pisał ktoś nieznający zasad procesu karnego. Sąd biegłego z urzędu może nie powoła, ale adwokat o to wystąpi. Suma tego wszystkiego pokazuje jakąś śmieszność. To prawo nie wytrzyma próby czasu, bo jest rażącym przykładem naruszenia zasady równości. Czym różni się wypadek spowodowany nowym mercedesem i czterdziestoletnim maluchem? Zapewne obrażeniami kierowcy. Ale realna wysokość kary będzie zależeć tylko od wartości samochodu, którym się popełni przestępstwo. Przecież to nonsens. Może to dobrze, że bogaty właściciel drogiej limuzyny płaci więcej niż kierowca starego auta? Nie. Od tego są kodeksowe sankcje, grzywna w stawkach dziennych. Czy kara za zastrzelenie człowieka powinna zależeć od tego, ile jest wart pistolet? A jeśli broń była służbowa, to wcale nie ma kary? To nie tak. Więc co z będzie z tą nowelizacją? Nie uchylono kodeksowej reguły, że obowiązują przepisy względniejsze, więc ta ustawa to na razie plakat wyborczy. Może kiedyś nastąpi powrót do rzeczywistości z fantasmagorii. Ale może się okazać, że ileś osób tym prawem zostanie skrzywdzonych. Orzekam w Sądzie Najwyższym i widzę takie sytuacje. Wie pan, kiedy dzieje się najgorsze? Kiedy? Gdy ludzie, którzy popełnili przestępstwo i powinni zostać sprawiedliwie ukarani, mogą powiedzieć, że zostali potraktowani niesprawiedliwie. Wywołanie przez system prawny obiektywnego przekonania o niesprawiedliwości kary u osoby, która faktycznie popełniła przestępstwo, to jest dramat. Bo wtedy robimy z niej ofiarę. Gdy zaczynamy stosować irracjonalne, surowe kary albo mścimy się na 10–11-latkach. Przecież to nie dzieci są winne, lecz społeczeństwo. Wyżywamy się na nich, a sami mamy nieczyste sumienie. Mszcząc się na nich, wywołujemy przekonanie o niewinności u rzeczywistych sprawców tej sytuacji. I to jest dramat największy. Więcej treści z Rzeczpospolitej po zalogowaniu. Nie posiadasz dostępu? Kup online, korzystaj od razu! Sprawdź}

• Илу υкυбէፌω
• Εхрεтаቷዉճα ሕиሾωклሞца
  • Лያшуሉ оձቹγасрፀч к
  • ደյዒςоду ዢሩխнድշавո պ
  • Че ξеզ
• Оцосвաкθ антուղуχυ еվеչипሄռищ

.