Marcin Konrad SchirmerPrezes Zarządu GłównegoPrywatny przedsiębiorca. Żonaty, dwoje dzieci. Absolwent SGGW-AR w Warszawie i Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim oraz MBA Academy na SGH w Warszawie. czytaj więcej Maciej RydelWiceprezes Zarządu GłównegoDokumentalista polskich dworów i historii ziemiaństwa. Właściciel prywatnego zbioru ikonografii polskich dworów ( 15 tys. fotografii). Autor książek „Jam dwór polski” (1993 i 1997) i „Oblicza polskiego dworu” (2003 i 2004, współautor St. Markowski), „Dwór-polska tożsamość” (2012) i „Wiejskie dwory i pałace rekomendowane przez PTZ” (2015-16). czytaj więcej Stanisław ZiemeckiWiceprezes Zarządu GłównegoAbsolwent Wyższej Szkoły Zarządzania i Marketingu w Warszawie. Od 1989 roku członek zarządów i rad nadzorczych szeregu spółek prywatnych sektora SME. czytaj więcej Tomasz Marcin BrzozowskiSkarbnik Zarządu GłównegoUrodzony w 1941 r. w Warszawie. Syn Jerzego Stanisława Brzozowskiego z rodziny od wieków osiadłej na Litwie oraz Katarzyny z Szadkowskich, ostatniej właścicielki majątku Augustowo w powiecie bydgoskim. Żonaty z Joanną Spirydonow, mają córkę i syna. Absolwent Politechniki Warszawskiej wydziału Maszyn Roboczych i Pojazdów (1967 r.). W latach 1967-1992 pracownik Instytutu Budownictwa Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa (IBMER). czytaj więcej Piotr Szymon ŁośCzłonek Zarządu GłównegoSyn Aleksandra Stefana i Anny z Prus-Paygertów; rodzinnie związany z majątkami dziadków: Wojtkowa k. Ustrzyk Dolnych (Czeczel-Nowosieleccy), Domażyr k. Lwowa (Łosiowie) i Stara Wieś/Limanowa (Marsowie). czytaj więcej Danuta Prus-GłowackaCzłonek Zarządu GłównegoCórka Witolda, do 1939 r. współwłaściciela majątku Dobra Rycerskie Manieczki pow. Śrem, por. rez. 15. Pułku Ułanów Wielkopolskich, i Wiesławy z Koehlerów, córki Teodora P. Koehlera, właściciela majątku Sokołowo Wrzesińskie. czytaj więcej Bogusław StefańskiCzłonek Zarządu GłównegoCzłonek Zarządu Głównego,oraz Członek Zarządu Oddziału Warszawskiego PTZ. Syn Józefa Stefańskiego i Zofi Stefańskiej z domu Bacciarelli. Wnuk Bogusława Bacciarelli i Wandy z domu Kręskiej właścicieli majątku Waganiec na Kujawach. Potomek nadwornego malarza króla Stanisława Augusta, Marcelego Bacciarelli. Absolwent SGPiS (SGH), magister ekonomii. Pracownik FSO- Dział Eksportu, prywatny przedsiębiorca. Ożeniony z Haliną Dunajską, z którą ma dwie córki: Katarzynę i SobańskiCzłonek Zarządu GłównegoSyn Wacława i Marii z Komarów, wnuk Oskara Sobańskiego i Janiny z Domaniewskich, właścicieli majątku Zwedenówka na Podolu oraz Władysława Komara i Róży z Korybut-Woronieckich, właścicieli klucza bejsagolskiego na Litwie. Ożeniony z Izabelą Majewską, bezdzietny. czytaj więcej Stanisław ZałuskiPrezes Honorowy - Założyciel PTZPomysłodawca i honorowy Prezes Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego. Prozaik, publicysta, dramaturg. Urodził się 25 maja 1929 roku w Warszawie. Dzieciństwo spędził w majątku Szulmierz, powiat Ciechanów. Po wojnie został wraz z rodzicami wysiedlony. We wrześniu 1945 roku zamieszkał w Ostródzie. Od roku 1948 mieszka na Pomorzu, gdzie w roku 1953 na Politechnice Gdańskiej uzyskał tytuł inżyniera budownictwa wodnego. PEŁEN BIOGRAM DO POBRANIA W FORMACIE PDF
Władzami Towarzystwa są: Walne Zgromadzenie Członków - najwyższa władza Towarzystwa; Zarząd Główny składa się z Prezesa i 8 członków Prezydium, Prezesa Honorowego Towarzystwa, Przewodniczących Zarządów Oddziałów i Przewodniczących Sekcji Naukowych; Prezydium Zarządu Głównego - Prezes i 8 członków Zarządu, Prezes
Wybory w Polskim Towarzystwie Ziemiańskim Przed Walnym Zjazdem Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego we wszystkich oddziałach odbyły się wybory do zarządów regionalnych i wybory delegatów na zjazd 20 maja w Warszawie. Poniżej podajemy skład zarządów regionalnych PTZ: 1. Jan Ślusarczyk – prezes Oddziału PTZ w Białymstoku 2. Roman Kraiński – prezes Oddziału w Gdańsku 3. Marek Michniewski – prezes Oddziału PTZ w Kielcach 4. Rafał Slaski – prezes Oddziału PTZ w Krakowie 5. Marek Łoś - prezes Oddziału PTZ w Lublinie 6. Piotr Korwin-Kochanowski – prezes Oddziału PTZ w Łodzi 7. Wojciech Wrzecionkowski – prezes Oddziału PTZ w Olsztynie 8. Wanda Niegolewska – prezes Oddziału PTZ w Poznaniu 9. Robert Zacharek – prezes Oddziału PTZ w Szczecinie 10. Andrzej Musiał – prezes Oddziału w Toruniu 11. Juliusz Karski – prezes Oddziału w Warszawie 12. Jolanta Świątkowska – prezes Oddziału we Wrocławiu Oddział PTZ w Białymstoku Zarząd: Jan Ślusarczyk – prezes Jan Szrzedziński – wiceprezes Grzegorz Buczkowski – wiceprezes Barbara Czarnecka – sekretarz Maryla Aleksandrowicz – Bukin – skarbnik Elżbieta Korszun – członek zarządu Delegaci: Jan Ślusarczyk - prezes Jacek Zagórecki Oddział PTZ w Gdańsku Zarząd: Roman Kraiński – prezes Bogdan Ciundziewicki – wiceprezes Maciej Rydel – wiceprezes Katarzyna Samuła – sekretarz Józef Puzyna – skarbnik Andrzej Kraiński – członek zarządu Delegaci: Roman Kraiński - prezes Maciej Rydel Józef Lubowiecki Oddział PTZ w Kielcach Zarząd: Marek Michniewski – prezes Andżelika Uziębło – wiceprezes Andrzej Szczerbowski – sekretarz Maciej Łon – skarbnik Michał Michniewski – członek zarządu Tomasz Raczyński – członek zarządu Delegaci: Marek Michniewski – prezes Tomasz Raczyński Andrzej Szczerbowski Oddział PTZ w Krakowie Zarząd: Rafał Slaski – prezes Marian Wolski – wiceprezes Halszka Żuk-Skarszewska – wiceprezes Grzegorz Piątkowski - sekretarz Delegaci: Rafał Slaski – prezes Grzegorz Piątkowski Witold Romanowski Oddział PTZ w Lublinie Zarząd: Marek Łoś – prezes Wiesław Piaseczyński – wiceprezes Tomasz Tuszewski – wiceprezes Barbara Rzączyńska – sekretarz Janusz Stochlak – z-ca sekretarza Longin Szubartowski – skarbnik Izabela Du Chateau – członek zarządu Mieczysław Kseniak – członek zarządu Zbigniew Łastowski – członek zarządu Delegaci: Marek Łoś – prezes Barbara Rzączyńska Izabela du Chateau Oddział PTZ w Łodzi Zarząd: Piotr Korwin – Kochanowski – prezes Lidia Germaniuk – wiceprezes Joanna Rodziewicz – skarbnik Danuta Kowalewicz-Grabowska - sekretarz Agnieszka Sadowska – członek zarządu Delegaci: Piotr Korwin - Kochanowski Lidia Germaniuk Oddział PTZ w Olsztynie Zarząd: Wojciech Wrzecionkowski – prezes Michał Dowgird – wiceprezes Bożena Czepułkowska – sekretarz Janusz Gosztowtt – skarbnik Krzysztof Donimirski – członek zarządu Maria Marchwicka – członek zarządu Delegaci: Wojciech Wrzecionkowski – prezes Maria Marchwicka Bożena Czepułkowska Oddział PTZ w Poznaniu Zarząd: Wanda Niegolewska – prezes Danuta Prus – Głowacka – wiceprezes, Andrzej Pieńkowski – wiceprezes Andrzej Skarzyński – skarbnik Andrzej Heydel – członek zarządu Maria Heydel – członek zarządu Elżbieta Krzysztoporska – Czarnecka – członek zarządu Delegaci: Wanda Niegolewska – prezes, Danuta Prus – Głowacka Andrzej Heydel Andrzej Pieńkowski Oddział PTZ w Szczecinie Zarząd: Robert Zacharek – prezes Bożena Borejsza-Glaza – wiceprezes Irena Winiarska – sekretarz Michał Gniewosz – skarbnik Delegaci: Robert Zacharek – prezes Oddział PTZ w Toruniu Zarząd: Andrzej Musiał – prezes Andrzej Watta – Skrzydlewski – wiceprezes Maria Rudnicka – skarbnik Lech Graduszewski – sekretarz Michał Dąbrowski – członek zarządu Delegaci: Andrzej Musiał – prezes, Lech Studziński Michał Dąbrowski, Oddział PTZ w Warszawie Zarząd: Juliusz Karski – prezes Ewa Świderska – wiceprezes / skarbnik Antoni Chełkowski - sekretarz Sebastian Popowski – z-ca sekretarza Krzysztof Cichowski – członek zarządu Barbara Kalestyńska – członek zarządu Piotr Szymon Łoś – członek zarządu Władysław Sobański – członek zarządu Bogusław Stefański – członek zarządu Delegaci: Juliusz Karski – prezes Marcin Konrad Schirmer Władysław Sobański Sebastian Popowski Zofia Pacuska Tomasz Gołaski Oddział PTZ w Wrocławiu Zarząd: Jolanta Maria Świątkowska – prezes Zyta Kwiatkiewicz - wiceprezes Aleksandra Sieradzka – sekretarz Gabriela Gruchociak – skarbnik Małgorzata Gorzkowska – członek zarządu Teresa Lej – członek zarządu Delegaci: Jolanta Maria Świątkowska – prezes, Małgorzata Gorzkowska
Polskie Towarzystwo Ziemiańskie. Koncepcja plastyczna. Danuta Słomczyńska Pracownia Projektowa Ptasia 30. Kurator wystawy. dr Agnieszka Łuczak, OBEP IPN w Poznaniu. Współpraca. Marcin Schirmer Polskie Towarzystwo Ziemiańskie. Konsultacja naukowa. prof. dr hab. Andrzej Kwilecki. Recenzenci. dr Łukasz Lubicz-Łapiński, OBEP IPN w
Przypomnijmy, że 24 czerwca Sejm przyjął nowelizację kodeksu postępowania administracyjnego. Zakłada ona, że po upływie 30 lat od wydania decyzji administracyjnej niemożliwe będzie wszczęcie postępowania w celu jej zakwestionowania, np. w sprawie odebranego przed laty mienia. To spotkało się z ostrą reakcją Izraela, a także polskich ziemian. Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego stwierdził, że procedowany projekt stanowi istotne zagrożenie dla interesów tego środowiska. „Jeśli wszedłby w życie w proponowanej formie, uniemożliwiłby prowadzenie spraw dotyczących odzyskanie zagrabionego mienia w przyszłości, umarzając zarazem toczące się obecnie postępowania. W moim przekonaniu stanowi on element szerszego procederu, zmierzającego do zamknięcia przez rząd tych nielicznych furtek prawnych, które jeszcze istnieją, pomimo braku ustawy reprywatyzacyjnej" – stwierdził prezes PTZ dr Marcin K. Schirmer. Dlatego Towarzystwo włączyło się w proces legislacyjny. Jeszcze na etapie sejmowym złożona została opinia prawna przygotowana przez mec. Rafała Klimka z Kancelarii Traple Konarski Podrecki i Wspólnicy, z którą ZG PTZ na stałe współpracuje. Prowadzone były też rozmowy z posłami reprezentującymi partię rządową. „Niestety, głosowanie przeprowadzone w Sejmie pokazało, że ustawa ta zyskała powszechne uznanie wszystkich sił politycznych obecnych w parlamencie (od prawicy do lewicy). Żadna partia nie była przeciw, jedynie PO wstrzymała się od głosu, ale spowodowane było to nie tyle niezgodą co do samej idei ustawy, co zastrzeżeniami do pewnych szczegółowych jej zapisów" – opisują na swojej stronie internetowej przedstawiciele Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego. Obecnie projekt znajduje się w Senacie gdzie 7 lipca 2021 r. będzie rozpatrywany przez połączone Komisje Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej. Ziemianie zamierzają wziąć w niej udział. PTZ będzie reprezentował wiceprezes Stanisław Ziemecki. „Przygotowaliśmy także tekst poprawek, które w wypadku ich zatwierdzenia, złagodzą najbardziej dokuczliwe skutki ustawy" – dodaje dr Marcin K. Schirmer. Zmiany te zmierzają w trzech kierunkach: wydłużenia vacatio legis, umożliwienia prowadzenia dalej dochodzeń będących w toku oraz likwidacji 30 letniego okresu po którym przewidziane jest niemożliwość prowadzenia postępowań. Jeden z senatorów przedstawi poprawki w imieniu PTZ. Jednocześnie członkowie zarządu Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego złożyli w kancelarii premiera „List otwarty do premiera RP", w którym przedstawili negatywne stanowisko w sprawie proponowanych zmian. Poniżej publikujemy cały list skierowany do premiera Mateusza Morawieckiego przez Zarząd Główny PTZ dr Marcina K. Schirmera prezesa zarządu i Stanisława Ziemeckiego wiceprezesa ds. reprywatyzacji. „W związku z treścią, skądinąd słusznego Pana oświadczenia, iż Tak długo, jak ja będę premierem, Polska na pewno nie będzie płaciła za niemieckie zbrodnie; ani złotówki, ani euro, ani dolara., wypowiedzianego w dniu 25 czerwca br. w kontekście uchwalonej przez Sejm nowelizacji Kodeksu postępowania administracyjnego (druk sejmowy nr 1210), Polskie Towarzystwo Ziemiańskie pragnie zwrócić uwagę Pana Premiera, że najwyraźniej Pan Premier został wprowadzony w błąd. Przedmiotowa nowelizacja nie ma bowiem nic wspólnego z jakimś rzekomym płaceniem przez Polskę, w chwili obecnej, za hitlerowskie zbrodnie. Odbiera ona natomiast możliwość zwrotu, czy też choćby dochodzenia roszczenia odszkodowawczego przez obywateli polskich, wszelkiej narodowości, za szkodę spowodowaną bezprawnym (podkreślamy bezprawnym i to bezprawnym w świetle dawnych komunistycznych przepisów) pozbawieniem ich mienia, przez władze poprzedniego ustroju. Mienia, z którego dziś wolna Polska najczęściej nadal korzysta. Takie działanie – zdaniem PTZ – już co do samej zasady jest niedopuszczalne, a w przypadku potomków ofiar Holokaustu wydaje się wręcz okrutne. Nie chodzi przy tym o żadne tzw. mienie bezspadkowe, gdyż takie – zgodnie z obowiązującym w Polsce już od chyba 100 lat prawem – przechodzi na rzecz Skarbu Państwa i żadna nowelizacja, żadnych przepisów nie jest tu potrzebna. Chodzi wyłącznie o roszczenia realnych spadkobierców. Nie godzi się Panie Premierze aby wolna i niepodległa Rzeczpospolita Polska (jeśli nadal mamy z dumą wymawiać to słowo) zatrzymywała korzyści z bezprawnych działań komunistycznego reżimu, w tym tych podejmowanych wobec ofiar Holokaustu. Tymczasem właśnie do tego doprowadzi umorzenie postępowań dotyczących przedmiotowych roszczeń. To właśnie owo umorzenie spraw w toku (art. 2 uchwalonej przez Sejm ustawy nowelizującej) oraz brak właściwego vacatio legis budzi największe kontrowersje i całkowicie zamyka drogę odszkodowawczą. Nie jest też prawdą – jak podawane jest do przestrzeni publicznej – że pomimo tej nowelizacji będzie dopuszczalne dalsze dochodzenie roszczeń na drodze cywilnej (sądowej). Bez decyzji organu administracyjnego z art. 158 § 1 Kpa droga sądowa jest bowiem zamknięta. Należy też przypomnieć, że mające podlegać umorzeniu postępowania trwają nierzadko 5, 10, 15 czy nawet ponad 20 lat. Przez cały ten okres obywatele polscy (różnych narodowości, bo i rdzenni Polacy i osoby narodowości żydowskiej, białoruskiej, ukraińskiej, Łemkowie, Mazurzy i wiele innych), w zaufaniu do Państwa Polskiego i stanowionego przez nie prawa, prowadzili te postępowania ponosząc często ich znaczne koszty. Koszty adwokatów, koszty poszukiwań i uzyskania odpisów dokumentów archiwalnych, koszty ekspertyz czy opinii biegłych oraz wiele innych. Czekające do dziś osoby poszkodowane nie przekupywały urzędników, nikomu nie płaciły łapówek za przyspieszenie rozpoznania ich spraw, cały czas liczyły na korzystne rozstrzygnięcie w ramach obowiązującego prawa. Czy te osoby za tę postawę mają być dzisiaj karane? Jest prawdą, że niektóre z tych osób (być może 2-3%) zbyły swoje roszczenia, z których część trafiła w ręce oszustów, co przyczyniło się do tzw. warszawskiej afery reprywatyzacyjnej. Jednak powodem tego zbycia (przeważnie za ułamek wartości) był sposób działania obecnych (a nie dawnych) organów administracyjnych. Powodem były całe lata bezsilnego oczekiwana na podjęcie działań przez organ administracyjny i wydanie prawidłowej (a nie często wadliwej) decyzji. Panie Premierze, jeśli przyczyną umorzenia postępowań ma być występowanie oszustw, to przerzucanie odpowiedzialności na osoby uczciwe, za nieudolność służb w zapobieganiu oszustwom i tropieniu ich sprawców, wydaje się nie do przyjęcia. Poza tym w wyniku dokonanej już nowelizacji innych przepisów, nie jest już dziś możliwe swobodne zbywanie roszczeń do tzw. nieruchomości warszawskich. Natomiast powiedzenie dziś przez Państwo Polskie osobom poszkodowanym, osobom bardzo długo i uczciwie czekającym na rozpatrzenie ich spraw – wobec opieszałości, a niekiedy wręcz złej woli organów administracyjnych – że minęło wystarczająco dużo czasu i ich postępowania zostaną teraz umorzone, jest nie do przyjęcia. Takie rozwiązanie jest nie tylko wprost sprzeczne z art. 2 Konstytucji i wywodzoną z niego zasadą zaufania do Państwa i stanowionego przezeń prawa, jest nie tylko wprost sprzeczne z art. 77 Konstytucji zgodnie z którym "Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw.", ono jest przede wszystkim zwyczajnie niegodziwe. Panie Premierze, Polskie Towarzystwo Ziemiańskie jako skupiające zarówno jeszcze żyjące osoby, jak i potomków tej chyba najbardziej prześladowanej i poszkodowanej grupy społecznej – tak przez niemieckie i sowieckie władze okupacyjne, jaki i przez władze komunistyczne poprzedniego ustroju – wierzy, że kształt tej nowelizacji (nie dotyczący w żadnym razie wyroku Trybunału Konstytucyjnego, gdyż Trybunał w żaden sposób nie wypowiadał się co do umarzania istniejących postępowań lub ograniczenia w czasie orzekania, co do wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa) jest wyłącznie wynikiem wprowadzenia Pana Premiera w błąd. Wierzymy, że Pan Premier kierowany dumą z ponad tysiącletniej historii Państwa Polskiego i dokonań jego bohaterów nie dopuści, aby to dotąd dumne Państwo stało się beneficjentem bezprawia władz komunistycznych, bez względu na to czy było to bezprawie skierowane do osób narodowości żydowskiej (ofiar Holokaustu), czy też do rdzennych Polaków. Wszyscy (bez względu na wyznanie, rasę i narodowość) byliśmy i najczęściej nadal jesteśmy obywatelami tej samej Rzeczpospolitej i wszystkim nam powinny przysługiwać te same prawa, jeśli owa Rzeczpospolita ma być nadal naszą wspólną Ojczyzną".
Polskie Towarzystwo Ziemiańskie Oddział Śląski . Najbliższe organizacje non-profit. Menedżerowie Kultury Ulica Pck . Fundacja FEWE Józefa Rymera .
po zmianach Zjazdu Delegatów w Warszawie w dn. r. I. Nazwa, siedziba i teren działania stowarzyszenia §1 Stowarzyszenie działa pod nazwą „Polskie Towarzystwo Ziemiańskie”. Siedzibą Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego zwanego dalej „Towarzystwem” jest miasto stołeczne Warszawa. Towarzystwo działa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami. Towarzystwo jest spadkobiercą tradycji Związków Ziemian działających przed II wojną światową w Rzeczypospolitej Polskiej. Towarzystwo może tworzyć oddziały terenowe. Towarzystwo posiada osobowość prawną. Towarzystwo może prowadzić działalność gospodarczą jedynie w rozmiarach służących realizacji celów statutowych. Towarzystwo może zrzeszać się w celu realizacji swoich zadań statutowych z innymi stowarzyszeniami w kraju i za granicą, z ograniczeniami wynikającymi z art. 5 ust. 2 prawa o stowarzyszeniach. Towarzystwo używa pieczęci okrągłej z napisem w otoku „Polskie Towarzystwo Ziemiańskie”. Polskie Towarzystwo Ziemiańskie jest Organizacją Pożytku Publicznego. Całą nadwyżkę przychodów nad kosztami Towarzystwa przeznacza się na działalność pożytku publicznego. II. Cele Towarzystwa §2 Celem Towarzystwa jest: 1). podtrzymywanie tradycji narodowej, pielęgnowanie polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej, 2). integracja środowiska ziemiańskiego, 3). popieranie wychowania młodzieży w duchu poszanowania tradycji narodowych i patriotycznych na rzecz przygotowania jej do służby społeczeństwu i krajowi. 4). podejmowanie wszelkich działań celowych ze względu na interesy moralne i materialne środowiska ziemiańskiego, 5). organizowanie pomocy dla członków Towarzystwa i ich rodzin, zwłaszcza dla znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej i życiowej, 6). prowadzenie działań zmierzających do zachowania i propagowania dorobku kulturalnego środowiska ziemiańskiego oraz materialnych i niematerialnych pomników przeszłości ziemiańskiej, 7). działanie przez swoich kompetentnych członków na rzecz ulepszania i unowocześniania polskiej gospodarki szczególnie rolnej i leśnej, współdziałanie w tym kierunku z władzami państwowymi i administracyjnymi, z samorządem terytorialnym oraz innymi właściwymi organizacjami w kraju i za granicą. Cele wymienione w ust. 1 pkt 4 Towarzystwo realizuje w szczególności poprzez: 1). podejmowanie działań zmierzających do wyeliminowania fałszywego obrazu ziemiaństwa polskiego wytworzonego przez propagandę szczególnie, w okresie PRL przez ukazywanie jego ogromnego wkładu w obronę w życie społeczne, polityczne i gospodarcze kraju w okresie zaborów, dwudziestolecia międzywojennego i okupacji oraz przez ukazywanie martyrologii ziemiaństwa w okresie II wojny światowej i w latach po 1945, 2). podejmowanie działań zmierzających do zrekompensowania właścicielom ziemskim lub ich spadkobiercom krzywd materialnych i moralnych doznanych w wyniku działań wszelkich organów władz państwowych i samorządowych poprzez zwrot zagrabionego im mienia nieruchomego i ruchomego w naturze, gdy jest to fizycznie możliwe, lub uzyskania mienia zastępczego względnie godziwego odszkodowania, 3). podejmowanie działań zmierzających do uzyskania przez właścicieli ziemskich bądź ich spadkobierców od innych państw lub w inny sposób odszkodowania za konfiskatę ich własności w czasie wojny 1939-1945 oraz z tytułu sprzecznych z prawem międzynarodowych działań tych państw jako władz okupacyjnych Cele wymienione wyżej w ust. 1 pkt 6 Towarzystwo realizuje w szczególności poprzez: 1). inicjowanie działań w celu przywrócenia wywłaszczonego mienia nieruchomego i ruchomego oraz opiekę nad dworami, pałacami i parkami, współpracę z właściwymi organami administracji państwowej i samorządowej w zakresie ochrony, konserwacji i rewitalizacji zabytkowych założeń rezydencjonalnych, 2). udzielanie pomocy w zakresie opieki nad grobami ziemiańskimi, 3). zbieranie i archiwizowanie dokumentów dotyczących rodzin ziemiańskich oraz majątków ziemskich w celu ich ochrony, pomocy rodzinom w odtworzeniu zniszczonej bądź utraconej dokumentacji oraz udostępnienia ich instytucjom do tego powołanym, 4). działalność wydawniczą w zakresie przeszłości ziemiańskiej oraz roli ziemiaństwa w dziejach narodu. propagowanie tematyki ziemiańskiej w mediach publicznych i lekturach szkolnych. 5). współpraca z archiwami państwowymi, uczelniami i konserwatorami zabytków. III. Członkowie Towarzystwa, ich prawa i obowiązki §3 Członkowie Towarzystwa dzielą się na rzeczywistych, honorowych i wspierających Członkami rzeczywistymi Towarzystwa mogą być osoby pełnoletnie narodowości polskiej, związane węzłami rodzinnymi z tradycjami ziemiaństwa polskiego. Członkiem Towarzystwa może być również cudzoziemiec, jeżeli spełnia warunki określone w ust. 1. Przyjmowanie członków rzeczywistych następuje w oparciu o rekomendację dwóch członków rzeczywistych Towarzystwa. Członkami wspierającymi mogą być osoby solidaryzujące się z ideałami i celami Towarzystwa i wyrażające chęć współpracy z Towarzystwem. Członkiem wspierającym może być osoba prawna lub fizyczna, rekomendowana przez dwóch członków rzeczywistych, która zadeklaruje wsparcie finansowe lub inne dla Towarzystwa i zostanie przyjęta przez Zarząd Główny lub Zarząd Oddziału posiadający osobowość prawną. Członek wspierający będący osobą prawną działa w Towarzystwie za pośrednictwem swojego przedstawiciela. Tryb przyznawania tytułu członka honorowego Towarzystwa określa § 6 Statutu. §4 Członkom rzeczywistym przysługuje prawo: 1). brania udziału w organizowanej przez Towarzystwo działalności i imprezach, 2). czynnego i biernego prawa wyborczego na zasadach określonych w statucie, 3). korzystania z pomocy Towarzystwa. Członkowie wspierający mogą uczestniczyć w organizowanej przez Towarzystwo działalności i imprezach oraz brać udział w dyskusjach, jednak bez biernego prawa wyborczego. Członkowie rzeczywiści, honorowi i wspierający są obowiązani do: 1). przestrzegania postanowień statutu i stosowania się do uchwał władz Towarzystwa, 2). popierania starań Towarzystwa zmierzających do realizacji statutowych celów Towarzystwa, 3). brania udziału w życiu Towarzystwa 4). regularnego opłacania składek członkowskich. §5 Członkostwo Towarzystwa ustaje: 1). na własne żądanie członka, 2). na skutek śmierci członka, 3). na skutek wykluczenia członka. Zarząd Oddziału Towarzystwa może wykluczyć członka: 1). niespełniającego warunków określonych w § 3 Statutu, 2), naruszającego inne postanowienia statutu lub zachowującego się w sposób uwłaczający dobremu imieniu członka Towarzystwa, 3), zalegającemu z opłacaniem składek przez okres jednego roku. Od decyzji Zarządu Oddziału przysługuje prawo odwołania do Zarządu Głównego Towarzystwa. §6 Zjazd Delegatów Towarzystwa, na wniosek Rady Naczelnej lub Zarządu Głównego może przyznać osobom szczególnie zasłużonym tytuł: 1), Prezes Honorowy Towarzystwa, za wybitne zasługi podczas pełnienia funkcji Prezesa Zarządu Głównego PTZ. 2), Członek Honorowy Towarzystwa za szczególne zasługi na rzecz Towarzystwa i środowiska ziemiańskiego. Prezes Honorowy i Członek Honorowy Towarzystwa posiada prawa przysługujące członkowi rzeczywistemu, a ponadto jest uprawniony do udziału w Zjeździe Delegatów z głosem doradczym. Prezes Honorowy Towarzystwa uczestniczy ponadto w posiedzeniach Rady Naczelnej i Zarządu Głównego Towarzystwa z głosem doradczym. IV. Majątek Towarzystwa §7 Środki finansowe i rzeczowe Towarzystwa pochodzą z: 1). wpisowego, 2). składek członkowskich, 3). darowizn i zbiórek, 4). spadków i zapisów, 5). dochodów z działalności gospodarczej, 6). dywidend i zysków z posiadanych akcji i udziałów oraz dochodów z posiadanych papierów wartościowych, 7). lokat kapitałowych, 8). odpisów z przekazanego przez osoby fizyczne od podatku dochodowego na organizację pożytku publicznego, 9). dotacji i innych środków publicznych przekazanych przez organy administracji państwowej i samorządowej, środków z dotacji oraz funduszy Unii Europejskiej i innych organizacji zagranicznych. Nabycie lub zbycie majątku nieruchomego wymaga uchwały Zarządu Głównego podjętej większością 2/3 głosów. Cały dochód Towarzystwa przeznaczony jest na działalność statutową. Wynagrodzenie osób fizycznych z tytułu zatrudnienia przy wykonywaniu działalności statutowej Towarzystwa nie może przekraczać 1, 5-krotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok poprzedni. Dotyczy to wynagrodzenia z tytułu świadczenia pracy lub usług, niezależnie od sposobu nawiązania stosunku pracy lub rodzaju i treści umowy cywilnoprawnej z osobą fizyczną. Zabrania się: 1). udzielania pożyczek lub zabezpieczenia zobowiązań majątkiem Towarzystwa w stosunku do jej członków, członków organów lub pracowników oraz osób, z którymi pracownicy pozostają w związku małżeńskim, we wspólnym pożyciu albo w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa lub powinowactwa w linii bocznej do drugiego stopnia albo są związani z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli, zwane dalej “osobami bliskimi”, 2). przekazywania majątku Towarzystwa na rzecz członków, członków organów lub pracowników oraz ich osób bliskich na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich, w szczególności jeżeli to następuje bezpłatnie lub na preferencyjnych warunkach, 3). wykorzystywania majątku Towarzystwa na rzecz członków, członków organów lub pracowników oraz ich osób bliskich na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich, chyba, że to wykorzystanie bezpośrednio wynika ze statutowego w celu Towarzystwa, 4). zakupu towarów lub usług od podmiotów, w których uczestniczą członkowie Towarzystwa, członkowie jego organów lub pracowników oraz ich osób bliskich, na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich lub po cenach wyższych niż rynkowe.” V. Władze Towarzystwa §8 Władzami Towarzystwa są: 1). Zjazd Delegatów, 2). Rada Naczelna, 3). Zarząd Główny, 4). Główna Komisja Rewizyjna, 5). Sąd Honorowy. Zjazd Delegatów Zjazd Delegatów §9 Najwyższą władzą Towarzystwa jest Zjazd Delegatów. Zwyczajny Zjazd Delegatów zwoływany jest przez Zarząd Główny co 3 lata. Nadzwyczajny Zjazd Delegatów może być zwołany przez Zarząd Główny w każdym czasie. Zarząd Główny obowiązany jest zwołać Nadzwyczajny Zjazd Delegatów w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od zgłoszenia żądania przez: 1). na żądanie Głównej Komisji Rewizyjnej, 2). Rady Naczelnej, 3). na żądanie co najmniej 1/3 zarządów oddziałów Towarzystwa. Mandat delegata na Zjazd jest ważny przez okres do następnego Zwyczajnego Zjazdu Delegatów. §10 Do kompetencji Zjazdu należą wszystkie sprawy nieprzewidziane niniejszym statutem dla innych władz Towarzystwa, a w szczególności: 1). uchwalanie statutu Towarzystwa i jego zmian, 2). uchwalanie programu działania Towarzystwa, 3). wybór i odwołanie prezesa Zarządu Głównego, 4). Ustalanie ilości członków wybieranych do Zarządu Głównego, Komisji Rewizyjnej i Sądu Honorowego, przy uwzględnieniu minimalnej i maksymalnej liczby tych członków wynikającej z pkt 5, 6, 7 niniejszego paragrafu 5). wybór i odwołanie pozostałych członków Zarządu Głównego w liczbie 6-8 osób, 6). wybór i odwołanie 3-5 członków Głównej Komisji Rewizyjnej, 7). wybór i odwołanie 3-5 członków Sądu Honorowego, 8). ocena działalności władz Towarzystwa, 9). udzielanie absolutorium członkom Zarządu Głównego i Głównej Komisji Rewizyjnej. 10). podejmowanie uchwał w sprawach dotyczących żywotnych potrzeb Towarzystwa, 11). nadawanie godności: a). Prezesa Honorowego Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego b). Członka Honorowego Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego. 12). uchwalanie zasad dla ustalania przez Zarząd Główny wysokości wpisowego i składek członkowskich, 13). Uchwalanie Regulaminów: Zarządu Głównego, Rady Naczelnej, Głównej Komisji Rewizyjnej i Sądu Honorowego. 14). podjęcie decyzji o rozwiązaniu Towarzystwa i przeznaczeniu jego majątku. §11 W zjeździe Delegatów biorą udział jako delegaci Prezesi Oddziałów Towarzystwa oraz po dwu delegatów wybranych na Walnych Zebraniach Oddziałów. Oddziały posiadające ponad 50 członków, którzy opłacili składki członkowskie wybierają dodatkowo jednego delegata na każde rozpoczęte 50 członków z opłaconymi składkami. §12 O czasie, miejscu i porządku dziennym obrad Zjazdu Delegatów delegaci wybrani na Walnych Zebraniach Oddziałów powinni być zawiadomieni co najmniej na 14 dni przed terminem Zjazdu. W przypadku wniesienia przez Zarząd Oddziału lub delegatów dodatkowych spraw, uzupełniony porządek dzienny powinien być podany do wiadomości delegatów co najmniej 5 dni przed terminem Zjazdu Delegatów. Tryb obrad określa „Regulamin obrad Zjazdu Delegatów” zatwierdzony uchwałą Zjazdu. §13 Zjazd podejmuje uchwały zwykłą większością głosów, z wyjątkiem zmiany statutu oraz rozwiązania Towarzystwa, które wymagają uzyskania co najmniej 2/3 głosów delegatów obecnych na Zjeździe Delegatów. Kworum wymagane do rozpoczęcia Zjazdu musi być powyżej 50% delegatów w pierwszym terminie i bez względu na ilość obecnych w drugim terminie podanym w zawiadomieniu o Zjeździe. Rada Naczelna Rada Naczelna §14 Rada Naczelna jest organem inspirującym, oceniającym i opiniodawczym w stosunku do działalności Zarządu Głównego i Zarządów Oddziałów. W skład Rady Naczelnej wchodzą prezesi oddziałów. Prezes Oddziału może być zastąpiony na posiedzeniu Rady Naczelnej przez upoważnioną osobę. Pierwsze posiedzenie Rady Naczelnej zwołuje Zarząd Główny, a kolejne przewodniczący Rady Naczelnej co najmniej 4 razy w roku nie rzadziej niż co 4 miesiące. Rada Naczelna wybiera spośród swoich członków przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i sekretarza Rady. Rada Naczelna działa na podstawie regulaminu. Uchwały Rady Naczelnej przyjmowane są zwykłą większością głosów. W razie równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego. W posiedzeniach Rady Naczelnej mogą brać udział Prezes i członkowie Zarządu Głównego, przedstawiciel Komisji Rewizyjnej, oraz zaproszeni goście wszyscy z głosem doradczym. Do zadań Rady Naczelnej należy: 1). nadawanie kierunków działania Zarządu Głównego zgodnie z uchwałami podjętymi na Zjeździe Delegatów, 2). przyjmowanie rocznego planu pracy i budżetu Towarzystwa, 3). ocena pracy Zarządu Głównego i Oddziałów, 4). ocena rocznych sprawozdań rzeczowych i finansowych Zarządu Głównego. 5). Rozpatrywanie odwołań od orzeczeń Sądu Honorowego. 6). Składanie sprawozdania ze swojej działalności Zjazdowi Delegatów. Zarząd Główny Zarząd Główny §15 Zarząd Główny składa się z Prezesa, dwóch Wiceprezesów, Sekretarza, Skarbnika i dwóch do czterech członków Zarządu Głównego. Członkowie Zarządu Głównego nie mogą być osobami skazanymi prawnym wyrokiem za przestępstwa umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwa skarbowe. Zarząd Główny konstytuuje się na pierwszym posiedzeniu zwołanym przez Prezesa. Kadencja Zarządu Głównego trwa 3 lata. Zarząd Główny działa na podstawie regulaminu. W przypadku rezygnacji z pełnienia funkcji przez członka Zarządu Głównego lub ustania jego członkostwa w Zarządzie Głównym z jakiejkolwiek innej przyczyny, Zarząd ma prawo: a). powierzyć pełnienie funkcji piastowanej w ramach Zarządu Głównego przez byłego członka tego Zarządu innemu członkowi Zarządu Głównego, b). uzupełnić swój skład przez kooptację osoby, będącej członkiem rzeczywistym - w pierwszym rzędzie z grona osób, które kandydowały w wyborach do Zarządu Głównego. W trybie uzupełnienia, o którym mowa w pkt. 5 lit. b), można dokooptować nie więcej niż 1/3 składu Zarządu. Decyzję w sprawie uzupełnienia swojego składu poprzez kooptację Zarząd podejmuje w trybie Uchwały i informuje o tym fakcie Radę Naczelną. W przypadku, gdy skorzystanie przez Zarząd Główny z uprawienia do uzupełnienia swojego składu w trybie kooptacji nie jest możliwe z uwagi na ograniczenie wynikające z pkt 6 powyżej, do uzupełnienia składu Zarządu Głównego poprzez wybór brakującego członka Zarządu uprawniony jest Zjazd Delegatów. członka Zarządu Głównego wybranego w sposób przewidziany w pkt 5 lit. b) oraz w pkt 6 powyżej upływa wraz z końcem kadencji całego Zarządu Głównego. §16 Do zakresu działania Zarządu Głównego należy: 1). realizowanie statutowych celów Towarzystwa, 2). kierowanie działalnością Towarzystwa zgodnie z postanowieniami statutu oraz uchwałami Zjazdu Delegatów i Rady Naczelnej, 3). reprezentowanie Towarzystwa wobec organów administracji państwowej i samorządowej oraz sądów, a także innych instytucji, organizacji i osób, 4). przygotowywanie rocznego planu pracy i budżetu Towarzystwa, 5). opracowywanie rocznych sprawozdań finansowych, 6). powoływanie zespołów tematycznych i zatwierdzanie ich planów działania, 7). rozpatrywanie skarg, zapytań i zażaleń zarządów oddziałów terenowych oraz skarg członów oddziałów na decyzje zarządów oddziałów terenowych, 8). składanie Radzie Naczelnej oraz Zjazdowi Delegatów sprawozdań ze swojej działalności, 9). Prowadzenie zgodnie z wytycznymi Zjazdu Delegatów polityki dotyczącej określania wysokości i zasad pozyskiwania wpisowego oraz składek członkowskich. 10). kierowanie sprawami gospodarczymi, z wyjątkiem spraw prowadzonych przez oddziały posiadające osobowość prawną oraz kierowanie tokiem ogólnych spraw organizacyjnych Towarzystwa, 11). podejmowanie decyzji o powołaniu i rozwiązaniu Oddziałów Towarzystwa w uzgodnieniu z Radą Naczelną. Zarząd Główny przesyła Głównej Komisji Rewizyjnej roczne sprawozdanie finansowe i sprawozdanie z działalności nie później niż do końca kwietnia następnego roku. Uchwały Zarządu Głównego zapadają zwykłą większością głosów (nie mniejszą jednak 4 głosy „za”) przy obecności co najmniej połowy składu Zarządu Głównego. W przypadku równej ilości głosów decyduje głos Przewodniczącego posiedzenia. Każdy członek Zarządu, który w głosowaniu jawnym głosował przeciwko uchwale, może przy podpisywaniu protokółu zgłosić zdanie odrębne. W uzasadnionych przypadkach, jawne głosowanie nad przyjęciem uchwały, może się odbyć drogą korespondencyjną przy zachowaniu zasady udziału wszystkich członków Zarządu i złożeniu indywidualnych podpisów pod pełnym tekstem uchwały. Główna Komisja Rewizyjna §17 Główna Komisja Rewizyjna jest kolegialnym organem kontroli i nadzoru, odrębnym od władz Towarzystwa i nie podlegającym im w zakresie wykonywania kontroli wewnętrznej lub nadzoru. Główna Komisja Rewizyjna składa się 3 - 5 członków wybieranych przez Zjazd Delegatów. Główna Komisja Rewizyjna konstytuuje się na pierwszym posiedzeniu wybierając spośród siebie przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego i sekretarza. WYKREŚLONY WYKREŚLONY Komisja działa na podstawie Regulaminu zatwierdzonego przez Zjazd Delegatów. Członkowie Głównej Komisji Rewizyjnej: 1). nie mogą być członkami Zarządu Głównego i Zarządów Oddziałowych Towarzystwa i oddziałowych Komisji Rewizyjnych ani pozostawać z członkami tych organów w związku małżeńskim, wspólnym pożyciu, w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub podległości służbowej, 2). nie mogą być osobami skazanymi prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe, 3). wykonują swoje obowiązki nieodpłatnie, mając jedynie prawo do zwrotu uzasadnionych kosztów. §18 Główna Komisja Rewizyjna jest obowiązana do: 1). stałego i kompleksowego nadzorowania działalności Towarzystwa ze szczególnym uwzględnieniem gospodarki finansowej, 2). przeprowadzania badania rocznych sprawozdań finansowych i ogólnych Towarzystwa nie później niż w ciągu 30 dni od przesłania zatwierdzonych sprawozdań przez Zarząd Główny oraz przedstawienie Zarządowi Głównemu i Radzie Naczelnej wyników tego badania, 3). składania Zjazdowi Delegatów sprawozdania ze swej działalności za okres między Zjazdami, 4). postawienia wniosków na Zjeździe Delegatów w sprawie udzielenia absolutorium ustępującemu Zarządowi Głównemu, Główna Komisja Rewizyjna może żądać od Rady Naczelnej, Zarządu Głównego, Zarządów Oddziałów, ich członków oraz pracowników Towarzystwa wszelkich wyjaśnień i materiałów, przeglądać księgi i dokumenty oraz sprawdzać stan majątku Towarzystwa. Przewodniczący Głównej Komisji Rewizyjnej lub inny upoważniony członek Komisji ma prawo uczestniczenia w zebraniach Zarządu Głównego, Zarządów Oddziałów i Rady Naczelnej z głosem doradczym. Uchwały Komisji Rewizyjnej zapadają zwykłą większością głosów (nie mniejszą jednak 3 głosy „ za”) przy obecności co najmniej połowy składu Komisji. 1). W przypadku równej ilości głosów decyduje głos Przewodniczącego. 2). Każdy członek Komisji, który w głosowaniu jawnym głosował przeciwko uchwale, może przy podpisywaniu protokółu zgłosić zdanie odrębne. 3). W uzasadnionych przypadkach, jawne głosowanie nad przyjęciem uchwały, może się odbyć drogą korespondencyjną przy zachowaniu zasady udziału wszystkich członków Komisji i złożeniu indywidualnych podpisów pod pełnym tekstem uchwały. Sąd Honorowy §19 Sąd Honorowy składa się z przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego, sekretarza i 2 członków. Sąd Honorowy konstytuuje się na swym pierwszym posiedzeniu. Sąd Honorowy działa na podstawie regulaminu. Kadencja Sądu Honorowego trwa 3 lata, tj. od Zjazdu zwyczajnego do Zjazdu zwyczajnego. §20 Do zadań Sądu Honorowego należy rozpatrywanie spraw spornych natury etyczno-moralnej pomiędzy członkami Towarzystwa. Od orzeczeń Sądu Honorowego przysługuje odwołanie do Rady Naczelnej. Odwołanie powinno być wniesione na adres Zarządu Głównego w ciągu 3 miesięcy od wydania orzeczenia przez Sąd Honorowy. W przypadku rezygnacji z pełnienia w/w funkcji przez członka Sądu Honorowego lub ustania jego członkostwa w Sądzie Honorowym z jakiejkolwiek innej przyczyny, Sąd ma prawo: 1). powierzyć pełnienie tej funkcji piastowanej w ramach Sądu Honorowego przez byłego członka tego Sądu innemu członkowi Sądu Honorowego, 2). uzupełnić swój skład przez kooptację osoby, będącej członkiem rzeczywistym – w pierwszym rzędzie z grona osób, które kandydowały w wyborach do Sądu Honorowego. Do Sądu Honorowego § 15 pkt 5–8 niniejszego Statutu stosuje się odpowiednio, z tym, że o podjęciu uchwały w przedmiocie uzupełnienia swojego składu w trybie kooptacji Sąd informuje Zarząd Główny i Radę Naczelną. VI. Oddziały Terenowe §21 Oddziały terenowe powoływane są przez Zarząd Główny. Oddziały terenowe realizują statutowe cele Towarzystwa na obszarze swego działania. Oddziały terenowe mogą posiadać osobowość prawną. Zarządy Oddziałów terenowych działają na podstawie uchwalonych przez siebie regulaminów, które podlegają zatwierdzeniu przez Zarząd Główny. Przyjmowanie i wykluczanie członków należy do kompetencji Zarządów Oddziałów. Skargi, zażalenia i zapytania zarządów oddziałów terenowych oraz skargi członków oddziałów terenowych na decyzje Zarządów oddziałów terenowych rozpatruje ZG §22 Walne zebranie członków Oddziału obraduje w oparciu o ustalenia regulaminu Walnego Zebrania zatwierdzonego przez Zarząd Główny. Nadzwyczajne zebranie członków Oddziału może być zwołane przez Zarząd Główny lub Zarząd Oddziału w każdym czasie. Zarząd Oddziału obowiązany jest zwołać Nadzwyczajne Zebranie w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od zgłoszenia żądania przez: 1). Główną lub Oddziałową Komisję Rewizyjną 2). Radę Naczelną, 3). co najmniej połowę członków rzeczywistych Oddziału uprawnionych do głosowania. Walne Zebranie członów Oddziału wybiera ze swego składu Prezesa Oddziału. Walne Zebranie Członków Oddziału wybiera ze swego grona Zarząd Oddziału w ilości 5-8 osób i oddziałową Komisję Rewizyjną w składzie 3-5 osób i odpowiednią ilość delegatów na Zjazd Delegatów. §23 Kadencja Zarządu Oddziału trwa 3 lata. Na swym pierwszym posiedzeniu Zarząd Oddziału wybiera ze swego grona Skarbnika i Sekretarza Uchwały Zarządu zapadają zwykłą większością głosów (nie mniejszą jednak 4 głosy „ za” przy obecności co najmniej połowy składu Zarządu. W przypadku równej ilości głosów decyduje głos Przewodniczącego posiedzenia. Każdy członek Zarządu, który w głosowaniu jawnym głosował przeciwko uchwale, może przy podpisywaniu protokółu zgłosić zdanie odrębne. W uzasadnionych przypadkach, jawne głosowanie nad przyjęciem uchwały, może się odbyć drogą korespondencyjną przy zachowaniu zasady udziału wszystkich członków Zarządu i złożeniu indywidualnych podpisów pod pełnym tekstem uchwały. W przypadku rezygnacji z funkcji przez członka Zarządu Oddziału lub ustania jego członkostwa w Zarządzie Oddziału z jakiejkolwiek innej przyczyny, Zarząd ma prawo: 1). powierzyć pełnienie funkcji piastowanej w ramach Zarządu Oddziału przez byłego członka tego Zarządu innemu członkowi Zarządu Oddziału, 2). uzupełnić swój skład przez kooptację osoby, będącej członkiem rzeczywistym - w pierwszym rzędzie z grona osób, które kandydowały w wyborach do Zarządu. W trybie uzupełnienia, o którym mowa w pkt. 5 b) powyżej, można dokooptować nie więcej niż 1/3 składu Zarządu. Decyzję w sprawie uzupełnienia swojego składu poprzez kooptację Zarząd Oddziału podejmuje w trybie Uchwały i informuje o Zarząd Główny i Radę Naczelną. W przypadku, gdy skorzystanie przez Zarząd Oddziału z uprawienia do uzupełnienia swojego składu w trybie kooptacji nie jest możliwe z uwagi na ograniczenie wynikające z pkt. 6 zd. 2 oraz w pkt. 7 powyżej, do uzupełnienia składu Zarządu Oddziału poprzez wybór brakującego członka Zarządu uprawnione jest Walne zebranie członków Oddziału. Kadencja członka Zarządu Oddziału wybranego w sposób przewidziany w pkt. 6 zd. 2 powyżej upływa wraz z końcem kadencji całego Zarządu Oddziału. §24 WYKREŚLONY VII. Składanie oświadczenia woli i dokumentowanie działalności §25 Składanie oświadczenia woli w imieniu Towarzystwa wymaga podpisów dwóch członków Zarządu Głównego. W trybie określonym w ust. 1 Zarząd Główny może ustanawiać pełnomocników dla spraw szczególnych. Posiedzenia Zjazdu Delegatów, Rady Naczelnej, Zarządu Głównego, Zarządów Oddziałów, Głównej i Oddziałowych Komisji Rewizyjnych oraz Sądu Honorowego winny być protokołowane zgodnie z zasadami przyjętymi w odpowiednich regulaminach. VIII. Likwidacja §26 Likwidacja Towarzystwa następuje w drodze uchwały Zjazdu Delegatów podjętej większością 2/3 głosów obecnych i głosujących. W razie likwidacji Towarzystwa, o przeznaczeniu jego majątku decyduje Zjazd Delegatów zwykłą większością głosów obecnych i głosujących. Koszty likwidacji pokrywa się z majątku Towarzystwa.
Zakliczyn wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Siepraw . Od XVI do XVIII wieku właścicielami Zakliczyna była rodzina herbu Trąby, która posiadała również Myślenice i Jordanów. W roku 1872 ówczesny właściciel dworu Wiktor Kopff wybudował nowy dwór na północ od starych dębów.
Pokaż menu Strona główna Edukacja Konkursy historyczne Konkursy historyczne Ulotka Instytut Pamięci Narodowej, Polskie Towarzystwo Ziemiańskie Oddział Kraków oraz Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego zapraszają do udziału w ogólnopolskim projekcie edukacyjnym „O Naszą Niepodległą!” – udział ziemian w walkach o odzyskanie niepodległości i terytorium II Rzeczypospolitej 1914-1922. Do udziału w projekcie zaprasza także Prezes Instytutu Pamięci Narodowej dr Jarosław Szarek: „Przez lata komunistycznej dyktatury rola ziemiaństwa w odzyskaniu niepodległości przez naszą ojczyznę, w odbudowie państwa, a także w walkach o jego granice, była przemilczana i minimalizowana. Powojenna propaganda skupiała się na wykreowaniu obrazu polskich ziemian jako uprzywilejowanej grupy społecznej tzw. „wyzyskiwaczy”, gotowej do kolaboracji z państwami ościennymi i całkowicie oddzielonej od reszty społeczeństwa. Pomijano nie tylko ogromną i pozytywną rolę społeczną, polityczną i kulturalną, ale ignorowano też ich wkład w odzyskanie niepodległości. Ofiara, jaką złożyli jego przedstawiciele w walkach narodowowyzwoleńczych w XIX został niemalże całkowicie zapomniana. Dotyczyło to także wybitnej roli tej grupy społecznej w procesie odzyskania niepodległości Polski i w walkach o jej granice. Dziś mamy możliwość i obowiązek przywrócenia prawdy o wielkim wkładzie polskiego ziemiaństwa w dzieło odrodzenia Rzeczypospolitej w latach 1914–1922. O tym, że była to ta część społeczeństwa i narodu, która kolejne pokolenia wychowywała do wolności i przygotowywała do służby niepodległej ojczyźnie, a przez cały okres zaborów była – obok Kościoła katolickiego – depozytariuszem utraconej państwowości. Posłuży temu – zainicjowany przez Instytut Pamięci Narodowej w roku setnej rocznicy odzyskania niepodległości – projekt edukacyjny „O Naszą Niepodległą! – udział ziemian w walkach o odzyskanie niepodległości i terytorium II Rzeczpospolitej 1918–1922”. Zachęcam Państwa do zapoznania się z projektem i do udziału w nim.” Projekt został objęty Patronatem Honorowym Ministerstwa Edukacji Narodowej. W roku 100. rocznicy odzyskania niepodległości przez naszą Ojczyznę pragniemy przypomnieć zapomnianych bohaterów wychowanych w polskich dworach według uniwersalnych wartości stojących u podstaw etosu ziemiańskiego. Ziemianie należeli do elit narodowych i państwowotwórczych. Uznawani są za współtwórców wolnego po 123 latach państwa polskiego. Na ich umiejętnościach organizacyjnych opierała się polska armia, administracja i dyplomacja. Dlatego w trakcie obecnego roku szkolnego chcemy zwrócić uwagę młodzieży na osoby, których wkład w zmagania o Wolną Polskę był fundamentalny, a źródłem ich zaangażowania było pochodzenie z tej warstwy – tradycyjnej elity polskiego społeczeństwa. Projekt składa się cyklu warsztatów i konferencji edukacyjnych, a elementem kulminacyjnym będzie trzyetapowy konkurs historyczny. Rejestracja szkół w projekcie – do 9 lutego 2018 r. Prosimy wysyłać zgłoszenia na adres e-mail @ z podaniem nazwy i adresu szkoły, a także danymi opiekuna zainteresowanych uczniów w celu kontaktu z koordynatorem projektu.
1. Polskie Towarzystwo Pediatryczne prowadzi Podyplomową Szkołę Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego (dalej: Szkoła). 2. Na czele Szkoły stoi Dyrektor powoływany przez Zarząd Główny Towarzystwa. 3. Regulamin funkcjonowania Szkoły przyjmowany jest w drodze uchwały przez Zarząd Główny Towarzystwa. ROZDZIAŁ VII Oddziały Terenowe
R. I. P. "-Była autorką monografii Utraco ne decorum. Grabież dóbr kultury ziemiaństwa polskie go w Wielkopolsce w czasie okupacji niemiecki ej 1939–1945 (2011) oraz licznych publikacji naukowy ch i popularnonaukowych. Współautorka wydawnictwa Politische Flurbereinigu ng. Die Vernichtung der polnischen Eliten in Groβpol en (1939–1941) – Polityczne oczyszczanie gruntu. Zagła da polskich elit w Wielkopolsce (1939–1941) (2009)" . W ostatni piątek w naszej siedzib ie odbyło się seminarium naukowe „Dawne i współczes ne znaczenie ziemiaństwa w kształtowaniu tożsamości kulturow ej lokalnej społeczności”. Naukowcy przedstawili historyczne portrety kręg ów ziemiańskich i szlacheckich, muzealnicy opowiedzieli o organizac ji i funkcjonowaniu polskich muzeów ziemiaństwa, a potomkow ie rodów zaprezentowali swoje misje i wiz je na podtrzymywanie tradycji i gospodarskiego duc ha we współczesności. Nie zabrakło pytań, dyskus ji i ciekawych wniosków na temat przekazywan ia pamięci o przodkach. Z podsumowaniem seminari um będzie można zapoznać się już wkrót ce w przygotowywanej publikacji 📘 Wszystkim prelegentom or az uczestnikom transmisji online i w miejs cu wydarzenia dziękujemy za udział i zachęca my do śledzenia naszych kolejnych działań! 👋 Związ ek Szlachty Polskiej Polskie Towarzystwo Ziemiańskie Instytut Kultury UJ Muze um Ziemiaństwa w Dobrzycy - Zespół Pałaco wo- Parkowyi Muzeum Ziemiaństwa w Dąbrowie Oddział Muze um Regionalnego w Siedlcach Muzeum Tradycji Szlacheckiej Instytut Histor ii im. Tadeusza Manteuffla PAN Katedra Etnologii i Antropolog ii Kulturowej UMK w Toruniu To chodzi o Dobrzyckich herbu Leszcz yc ? Jak tak to moi krew ni tylko z linii na północnym Mazows zu. Szanowni Państwo! Mam przyjemność poinformować, że zost ał opublikowany oficjalny program konferencji naukow ej „Arystokracja i ziemiaństwo wobec odzyskania niepodległoś ci i budowy zrębów II Rzeczypospolitej". Serdecznie zachęc am do zapoznania się, i w mia rę możliwości, uczestnictwa! ZAPRASZAM na spotkanie wokół drugiego to mu wspomnień Zofii z Odrowąż-Pieniążków Skąpskiej "Dziw ne jest serce kobiece..." Warszawa 14 IX go dz 17,00 kawiarnia Wydawnictwa Czytelnik, ul Wiejs ka 12a. Autorka była od 1937 roku prezes ką Towarzystwa Ziemianek Pomorskich. 7 NIE KRADNIJ CZYLI CZAS NA KONWALIDAC JE BEZPRAWIA I ZWROT USTAWĄ SEJMOWĄ ZRABOWANE GO MIENIA POLAKÓW ! Czas najwyższy zaprzestać po 77 lata ch okradania własnego Narodu i dokonać ustawowe go zwrotu obywatelom Polskim zrabowanych w P RL i III RP nieruchomości przez wład ze PRL i III RP na mo cy sfałszowanego referendum 3 razy TAK w cał ym PRL !!! Do dziś to przestępstwo i złodziejst wo jest normą prawną w III RP co bud zi zdziwienie, zgrozę oraz obrzydzenie !!! Pols ka jest ostatnim postkomunistycznym skansenem komunizmu w UE w t ej sprawie, gdyż wszystkie postkomunistyczne państwa daw no oddały własnym obywatelom co im ukrad ły w okresie komunistycznej dyktatury, z wyjątki em naszego kraju, który udaje od 31 l at III RP, że nic się ie stało. Na podstawie tego komunistycznego złodziejstwa i oszust wa referendalnego 3 razy TAK oraz gwał tu na art 99 ówczesnej Konstytucji Marcow ej i art. 13, 32, 21, 77 obecn ej Konstytucji RP, okradziono z wszystkiego 30 000 000 Polak ów od 1944 r. do upadku P RL a nawet w III RP i do dz iś po 31 latach III RP n ie oddano Narodowi Polskiemu co mu włas ne państwo ukradło w PRL i I II RP !!! To jest jakiś ponury ża rt, że ci postkomunistyczni złodzieje ryczą do dz iś jak głodne lwy na temat moralnoś ci, obrony demokracji i praw człowieka, któ re sami gwałcą od 77 lat, że aż jęc zą z bólu !!! Tomasz Roman Bracka Szanowni Państwo, Drodzy Przyjaciele z Polskie go Towarzystwa Ziemiańskiego. Chciałbym przypomnieć Państwu obszerne fragmen ty monografii PTZ zatytułowanej "Historia Polskiego Towarzyst wa Ziemiańskiego 1990-2010”. Przy tej okazji zamieszcz am fotorelację z prezentacji książki, która mia ła miejsce 22 listopada 2011 na dziedziń cu Politechnik Gdańskiej. Informuję też, że posiad am jeszcze około 100 egzemplarzy, które chętn ie oddam zainteresowanym (a może ktoś z Młody ch Ziemian, wracając z wakacji nad Bałtyki em, mógłby zabrać książki do Warszawy...). Pozdrawi am Państwa bardzo serdecznie, życząc jednocześnie przyjemny ch wspomnień - Stanisław Załuski Polskie Towarzystwo Ziemiańskie Monografia Stanisł aw Andrzej Załuski Tradycja Od niepamiętnych czasów biedni stara li się uszczknąć jakąś cząstkę majątku bogat ym. Najczęściej czynili to niezgodnie z praw em i zabór taki nosił miano złodziejst wa, lub rabunku, w zależności od te go czy był dokonany bez, czy t eż z użyciem siły. Od wieku X IX, głównie za przyczyną Karola Marksa, procedero wi temu zaczęto dorabiać ideologię, odebranie właścicielo wi jego mienia usprawiedliwiając i sankcjonując prawn ie względami społecznymi. W rzeczywistości to, co marksiś ci nazwali „walką klasową” było stare j ak świat, powtarzało się w każdej epo ce od czasu gdy człowiek jaskiniowy odłoż ył „na jutro” pierwszy kawałek upolowanej zwierzy ny. Arystokracja i szlachta, których posiadłości, st yl życia, oraz pozycja społeczno-polityczna były najbardzi ej widoczne, cieszyły się szczególną awersją plebejus zy i ich ideologów. W XVI wie ku głośnym echem odbiły się w Niemcze ch Wojny chłopskie. W Rosji co i r az dochodziło do groźnych pogromów inicjowanych prz ez samozwańczych watażków w rodzaju Pugaczowa. I ch hasłem stawało się mordowanie panów i palen ie dworów. W dobie Wielkiej Rewolucji Francuski ej głowy i swe posiadłości straciło wie lu ziemian i arystokratów. W I Rzeczpospolitej, zwan ej inaczej Rzeczpospolitą Szlachecką, nie odnotowuje s ię tego rodzaju drastycznych wystąpień chłopskich. XVII-wiecz ne bunty Kozaków, z największym z ni ch, wznieconym przez Bogdana Chmielnickiego w 1648 ro ku, miały bardziej charakter wojen narodowych i religijny ch, niż socjalnych. Atamanom kozackim chodziło prze de wszystkim o zaliczenie ich w pocz et szlachty i wyodrębnienie Ukrainy, jako trzecie go członu Rzeczpospolitej Dwojga Narodów z wiodą cą rolą Kościoła Prawosławnego. Niepodobna jednak przewidzieć, jak ie byłyby reperkusje wdrożenia w życie postanowi eń Konstytucji 3 Maja, gdyby nie wtrąci li się sąsiedzi. Na przykładzie Francji nale ży domniemywać, iż polskie mieszczaństwo i rodzą ca się warstwa inteligencji miejskiej eskalowałyby działan ia na rzecz ograniczenia praw szlachty, a poniew aż każda akcja wywołuje kontrakcję, krwawa rewoluc ja nad Wisłą byłaby prawdopodobna. Z te go też względu należałoby nieco inaczej spojrz eć na Konfederację targowicką. Nie jako na spis ek zdrajców, oddających kraj w ręce zaborc ów, lecz ruch ludzi zaniepokojonych losami t ej ojczyzny, którą znali i rozumieli. B yć może Targowiczanie bardziej trzeźwo patrzyli w przyszło ść niż romantycy, obwieszczający narodowi jutrzenkę wolnoś ci. Targowiczanie rozumowali prawidłowo, pokładając nadzieję w najpotężniejsz ym z ościennych mocarstw. Gdyby ich kalkulac je się spełniły, gdyby Stanisław August n ie podejmował radykalnych prób naprawy ustroju, ta kośla wa Rzeczpospolita miałaby szansę przetrwania w ówczesny ch granicach do czasów napoleońskich. Wówczas zapew ne nie dźwigalibyśmy na barkach wspomnień o 123-letni ej niewoli. Trudno winić Szczęsnego Potockiego i je go sojuszników za to, że zostali brutaln ie oszukani przez Katarzynę II. Rozbiory zrodziły ca łą generację, a właściwie kilka generacji historyk ów i publicystów szukających usprawiedliwienia dla twórc ów Konstytucji 3 Maja, oraz kozłów ofiarny ch, na których można by zwalić wi nę za klęskę i rozbiory. Warto tu przypomni eć, że we Francji rojalistów szukających za granica mi kraju schronienia przed rewolucją, nie nazy wa się zdrajcami, zaś rozstrzelanie przebywającego w Koblenc ji ostatniego księcia de Conde, określono mian em zbrodni politycznej. Obserwując polską publicystykę X IX wieku, wyraźnie można zaobserwować rosnącą zajadło ść pamflecistów, skierowaną przeciwko ziemiaństwu, a zwłaszc za wielkiej arystokracji. Smutnym jest fakt, iż większo ść szkalujących publikacji wyszła spod piór przedstawicie li stanu szlacheckiego. To szczęście, że o wa nagonka ,poza rabacją galicyjską z 1846 ro ku, kiedy to za poduszczeniem władz austriacki ch chłopi, głównie w obwodzie tarnopolskim, zniszczy li blisko 500 dworów, zabijając przy t ym około tysiąca osób (w tym dwus tu właścicieli majątków i dzierżawców), nie przynios ła krwawych owoców. Monarchowie państw zaborczych zachowa li w tej mierze wstrzemięźliwość, słusznie zapew ne obawiając się eksportu rewolucji na s we etniczne ziemie. Nie zaniedbano jednak szczuc ia chłopów przeciwko ziemiaństwu. Zaborcy zdawali sob ie sprawę, że ta warstwa stanowi najbardzi ej patriotyczny element w zniewolonym kraju i zdyskredytowan ie jej w oczach społeczeństwa wzmacnia pozyc ję władz okupacyjnych. W tym względzie działa li oni ręka w rękę z „postępowym i“ pisarzami i publicystami rodzimego chowu. War to tu wspomnieć o wynagradzaniu chłopów denuncjujący ch powstańców 1963 roku, a także syst em serwitutów po uwłaszczeniu chłopów w zabor ze rosyjskim, polegający na pozostawieniu lasów i wł ók w posiadaniu dworu, z równoczesnym zagwarantowani em chłopom swobodnego korzystania z tych obszar ów. Prowadziło to do nieustannych konfliktów i antagonizowa ło stosunki na linii dwór – wi eś. W tym samym czasie Karol Mar ks, wychodząc z całkiem innych niż wład ze carskie założeń pisał: „Wielkie kraje rolnic ze pomiędzy Morzem Bałtyckim, a Morzem Czarn ym mogą wyzwolić się z patriarchalno- feudalne go barbarzyństwa jedynie przez rewolucję agrarną”. Wiek X IX stanowi jakby zapowiedź mającej nastąpić w wie ku następnym martyrologii ziemiaństwa. Zdopingowani atakami lewi cy, obarczającej polską szlachtę winą za upad ek mocarstwowej niegdyś Rzeczpospolitej, przedstawiciele wielkiej własnoś ci postanowili zmazać przypisywane im winy krw ią i majątkiem. W obu powstaniach: Listopadow ym i Styczniowym ziemianie odgrywali dominującą ro lę i to oni ponieśli najcięższe ofia ry. Odsetek szlacheckich synów, poległych w wal ce, lub zesłanych na katorgę, jest niewspółmiern ie wysoki w stosunku do przedstawicieli mieszczańst wa i chłopów. Również konfiskaty nieruchomości należący ch do powstańców dotknęły przede wszystkim, c zy raczej prawie wyłącznie, właścicieli dóbr ziemski ch, wielkoobszarowych. Mimo to polskie media, używaj ąc współczesnego okrążenia, z małymi wyjątkami, n ie chciały dostrzec rozpaczliwego wysiłku dworu szlacheckie go na rzecz odzyskania niepodległości. Przeciwnie, z upodobani em podkreślały, że „na wojnie najgęściej gi ną chłopi“. Jeśli, mimo nachalnej propagandy, praktycznie n ie dochodziło do fizycznych napaści wieśniaków na dwo ry, a ziemianin w swoim domu, pilnowan ym najczęściej przez sędziwego stróża, z wyleniał ym kundlem i z kosturem, czuli s ię o wiele bezpieczniejsi, niż obecni biznesme ni, w oszańcowanych osiedlach, których strzegą ćwicze ni w karate i dżudo ochroniarze. Zagrożen ie miało nadejść dopiero z pojawieniem s ię na arenie dziejowej komunistów i to tyl ko na terenach z ludnością ruską. W 1917 ro ku nadeszła zapowiadana przez Marksa rewolucja, dokonuj ąc pierwszej hekatomby polskiego ziemiaństwa kresowego. K to nie został zastrzelony przez sowieckich komisar zy, lub nie zginął pod ciosami kłon ic i wideł miejscowego chłopstwa, ten ratow ał się ucieczką na etnicznie polskie ziem ie. Mimo popowstaniowych konfiskat areał ziemi należąc ej do polskiej szlachty na Ukrainie i Białoru si był znaczny i straty, zarówno ludzk ie jak materialne, ogromne. Rewolucja miała jeszc ze inny wymiar - pośredni. Z lę ku przed komunizmem państwa, wyłaniające się z upadły ch cesarstw: rosyjskiego i austro-węgierskiego, postanowiły rzuc ić ziemiaństwo na pożarcie ludowi. Tak s ię złożyło, że najbardziej ucierpieli na t ym obywatele polscy. W wydanej w roku 1927 książ ce: Przewroty i reformy agrarne Europy powojenn ej i Polski Władysław Studnicki omawia rezulta ty parcelacji majątków ziemskich w Estonii, na Łotw ie i na Litwie. Tylko na Litw ie Kowieńskiej istniało w roku 1919 oko ło dwóch tysięcy majątków ziemskich, głównie własno ść polskiej szlachty. W ciągu siedmiu l at rozparcelowano tam ponad 500 tysięcy hektar ów ziemi. W Inflantach w rękach polski ch znajdowało się prawie 400 tysięcy hektar ów - 273 dwory. I ta ziem ia została odebrana dawnym właścicielom. W Polsce refor mę rozumianą jako zajęcie „obszarniczych” folwarków i rozparcelowan ie ich pomiędzy bezrolnych i służbę dwors ką już w listopadzie 1918 roku postulow ał rząd utworzony w Lublinie przez Ignace go Daszyńskiego. Aby ułagodzić wzburzone nastroje, reprezentac ja ziemiaństwa zaproponowała przekazanie 1,5 miliona morg ów, po cenach przedwojennych, na cele refor my rolnej. Owe półtora miliona (około 800 tysię cy hektarów) to przeważnie odłogi - rezult at wojennej katastrofy. Zdaniem Studnickiego ziemiaństwo ponios ło w wyniku I wojny światowej znaczn ie cięższe straty w budynkach, inwentarzu żyw ym i martwym niż chłopi, którzy, spekuluj ąc podczas wojny żywnością, mieli znaczne zapa sy gotówki. Gest ziemian nie został zauważo ny przez rządzących. Zacietrzewiona w nienawiści lewi ca domagała się wywłaszczenia wielkiej własności ziemski ej bez odszkodowania, zaś prawica, będąc p od wpływem dochodzących z Rosji wieści, n ie śmiała przeciwstawić się demagogicznym argumentom. 15 lip ca 1920 roku Sejm uchwalił reformę agrar ną, przy czym ekwiwalent za wykup zie mi miał wynosić połowę jej wartości, co oczywiśc ie było niezgodne z uchwaloną w kil ka miesięcy później Konstytucją. Według Czesława Madajczy ka: (Burżuazyjno-obszarnicza reforma rolna 1919-1939 – Książ ka i Wiedza 1956) do końca 1925 ro ku na terenach ówczesnej Rzeczypospolitej rozparcelowano pon ad 860 tysięcy hektarów, czyli mniej więc ej tyle, ile zadeklarowały do parcelacji organizac je ziemiańskie. W 1925 roku Sejm uchwalił usta wę o reformie rolnej, która zakładała kontynge nt parcelacyjny na 200 tysięcy hektarów roczn ie przez okres dziesięciu lat. Kontyngent n ie został w pełni zrealizowany, do 1939 ro ku rozparcelowano 1700 tysięcy hektarów, przy cz ym prawie 70% ziemi rozparcelowali dobrowolnie właścicie le majątków. Oznacza to, że przedwojenna refor ma rolna przebiegała prawie bez przymusu. Za rozparcelowa ną ziemię właściciel otrzymywał 25-50% należności gotów ką, resztę w rencie ziemskiej. Parcelacji podlega ły w pierwszej kolejności majątki słabe, ź le zarządzane. Nie do pomyślenia było parcelowan ie majątków uprzemysłowionych, przodujących, które kulturą rol ną promieniowały na okolicę. 1 września 1939 ro ku wielka własność ziemska (gospodarstwa powyżej 50 ha) posiadała 9223 tysiące hektarów. Wchodziło w to 200 tysię cy hektarów ziemi skonfiskowanej ziemianom przez zaborc ów - przede wszystkim carat - i sukcesywn ie zwracanej prawowitym właścicielom. IV rozbiór Polski dokona ny przez Hitlera i Stalina doprowadził do fizyczne go wyniszczenia ziemiaństwa. Według niepełnych danych z r ąk sowieckich zginęło 1897 ziemian, z r ąk hitlerowskich - 1516. Warto dodać, że w pierwsz ym przypadku były to z reguły morderst wa dokonane z premedytacją, często zakatowanie cał ej rodziny przed frontem dworu, w drug im, poza województwami zachodnimi, wcielonymi do Rzes zy, gdzie dochodziło do zbiorowych egzekucji, większo ść ziemian poległa w zbrojnej walce z najeźdź cą, przy czym znaczny procent zabitych przypa da na Powstanie Warszawskie. Ukraińcy zamordowali 82 ziemi an, z rąk Polaków (partyzantka komunistyczna, UB) zginęło 114 ziemian, 110 morderstw popełni li nieznani sprawcy. Ogółem śmierć poniosło 3725 ziemi an (dane według monumentalnej pracy Krzysztofa Jasiewic za Straty ziemiaństwa polskiego 1939-1956). Należy sądz ić, że faktyczne straty przekroczyły znacznie licz bę 4 tysięcy nie licząc małych dzie ci. Pomijając Żydów, żadna warstwa społeczna n ie poniosła, w procentach, tak wysokich str at. Natychmiast po przyłączeniu Kresów Wschodnich do Związ ku Sowieckiego wszystkie tamtejsze majątki zostały przeję te przez państwo. To samo, choć w spos ób bardziej kulturalny, dotyczyło gospodarstw rolnych na terena ch przyłączonych do Rzeszy Niemieckiej, Natomiast w Generaln ym Gubernatorstwie Liegenschafty objęły około jednej czwart ej majątków, w pozostałych dawni właściciele gospodarowa li aż do odwrotu wojsk niemieckich. Od począt ku okupacji przyszłość polskiego ziemiaństwa nie wygląda ła różowo. Nastroje lewicowe w społeczeństwie s ię pogłębiały i władze Rzeczypospolitej na Emigrac ji, oraz Państwo Podziemne pod okupacją niemiec ką rozważały wykup majątków powyżej 50 ha, w celu upełnorolnienia małych gospodarstw chłopski ch. Reformie nie podlegałyby jedynie mająt ki uprzemysłowione, ale nie więcej jak 3% istniejący ch dotąd wielkich gospodarstw rolnych. Stronnictwo Narodo we było takiej reformie przeciwne, słusznie zauważaj ąc, że wobec spodziewanych nabytków terytorialnych na Zachodz ie i na Północy, głód ziemi moż na rozładować bez niszczenia ziemiaństwa jako warst wy społecznej. Wszystkie te dywagacje straciły znaczenie wob ec faktu, iż wyzwolenie spod okupacji niemiecki ej nadeszło nie od zachodu, lecz od wscho du. Już 22 lipca 1944 roku, w dzi eń po przekroczeniu Bugu, wydany na rozk az Stalina Manifest Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowe go zapowiedział radykalną reformę rolną bez odszkodowan ia. Wywłaszczeniu miały podlegać wszystkie gospodarstwa powyż ej 50 ha w Polsce centralnej i powyż ej 100 ha na terenie Wielkopolski, Pomor za i Śląska (dawny zabór pruski). Ta refor ma nie miała na celu polepszenia struktu ry gospodarstw rolnych (przeciętne nadziały parcelantów wynosi ły około 3 ha a więc powyż ej opłacalności gospodarstwa rodzinnego) lecz ostateczne „rozwiązan ie kwestii ziemiańskiej”, jako elementu posiadającego du ży autorytet wsi i zdecydowanie przeciwstawiającego s ię sowietyzacji Polski. Do roku 1949 rozdzielo no pomiędzy służbę folwarczną i małorolnych chłop ów 6 milionów hektarów ziemi. 1,5 milio na hektarów zostało przejętych na rzecz gospodar ki uspołecznionej. Z tą chwilą dzieje polskie go ziemiaństwa uznano oficjalnie za rozdział zamknięty. Wie lu ziemian, godząc się milcząco z zaistnia łą sytuacją polityczną, próbowało włączyć się w no wy nurt życia kraju, oddając swe wykształcen ie, wiedzę fachową i umiejętności na użyt ek odbudowującej się po kataklizmie wojennym gospodar ce rolnej. Najbardziej naturalnym polem do działan ia wydawały się państwowe majątki, głównie na t zw. Ziemiach Odzyskanych. W latach 1946 – 1949 ziemian ie zdominowali instytucję Państwowych Nieruchomości Ziemskich (w skróc ie PNZ), poprzednika PGR. Pełnili funkcje we władza ch naczelnych i wojewódzkich, byli kierownikami gospodars tw. Starając się nie pamiętać o t ak niedawno wyrządzonej krzywdzie, pracowali z pełn ym poświęceniem. W krótkim czasie rozszabrowane, pozbawio ne inwentarza żywego i martwego majątki, zosta ły doprowadzone do stanu, w którym produkc ja zaczęła być opłacalna. Idylla nie trwa ła jednak długo. Po kilku pokazowych procesa ch (Marenge, Potworowski, Kossakowski i inni), w który ch z reguły zapadały bardzo wysokie wyro ki, władze komunistyczne rozgromiły „frakcję ziemiańską“. Na miejs ce zlikwidowanej instytucji powstała nowa: Państwowe Gospodarst wa Rolne (PGR), a fachowców z wyższ ym wyksztalceniem i wieloletnią praktyką w rolnictw ie zastąpili byli fornale i różnego rodza ju aktywiści partyjni. (...) cdn.
Polskie Towarzystwo Ziemia ńskie Zarz ąd Główny, www.ziemianie.org.pl ul. Pozna ńska 38 lok. 2, 00-689 Warszawa, tel.(22) 622 08 42, e-mail: biuro@ziemianie.org.pl Rachunek bankowy: Bank Pekao SA 73 1240 6595 1111 0010 4341 3282 POLSKIE TOWARZYSTWO ZIEMIA ŃSKIE JEST ORGANIZACJ Ą PO ŻYTKU PUBLICZNEGO, WPISAN Ą DO REJESTRU
POLSKIE TOWARZYSTWO ZIEMIAŃSKIE Polskie Towarzystwo Ziemiańskie powstało w 1990 r. jako kontynuacja działającego w okresie przedwojennym Związku Ziemian. Po latach prześladowań, gdy ziemianie, pozbawieni swoich majątków i siedzib rodowych, uzyskali możliwość zrzeszania się, PTZ skupia w swoich szeregach byłych właścicieli ziemskich ich potomków i rodziny, łącznie 1732 członków w Polsce i około 200 za granicą. Podstawowe cele statutowe stowarzyszenia to: 1. integracja środowiska ziemiańskiego i prowadzenie działań zmierzających do zachowania i propagowania dorobku kulturalnego środowiska ziemiańskiego oraz materialnych i niematerialnych pomników przeszłości ziemiańskiej, 2. podtrzymywanie tradycji narodowej, pielęgnowanie polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej 3. podejmowanie działań zmierzających do odzyskania przez właścicieli ziemskich bądź ich spadkobierców ich ojcowizny 4. organizowanie pomocy dla członków Towarzystwa i ich rodzin, zwłaszcza dla znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej i życiowej, 5. popieranie wychowania młodzieży ziemiańskiej w duchu poszanowania tradycji narodowych, na rzecz przygotowania jej do służby społeczeństwu. PTZ jest ogólnopolską, elitarną organizacją, do której należeć mogą byli właściciele ziemscy ich potomkowie wraz z rodzinami. Posiada 11 oddziałów terenowych w: Białymstoku, Gdańsku, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Poznaniu, Toruniu, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu. Współpracuje z Polskim Związkiem Ziemian w Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, z siedzibą w Londynie oraz we Francji (Paryż). Wypędzenie ziemian, zabór i dewastacja ich majątków to najbardziej wstydliwy fragment polskiej historii. PTZ walczy o godność Polski i Polaków, poprzez zakończenie respektowania stalinowskich dekretów z 1944 roku, wstrzymanie wyprzedaży nieruchomości ziemiańskich, zwrot ojcowizny i wspieranie powrotów do rodzinnych siedzib. Zabiega o uczciwy kształt ustawy reprywatyzacyjnej. PTZ wydaje swoje czasopismo: „Wiadomości ziemiańskie”, zawierające wiele informacji historycznych i bieżących z życia ziemian i ich potomków. PTZ współpracuje z Europejskim Zrzeszeniem Ziemiańskim - ELO (European Landowners Organization), które zrzesza organizacje właścicieli ziemskich z całej Zjednoczonej Europy. Siedzibą stowarzyszenia jest Bruksela. ELO współpracuje ściśle z Komisją Europejską i jest jednym z głównych promotorów innowacji technicznych w rolnictwie. PTZ współpracuje ze Stowarzyszeniem „Domus Polonorum”, mającym na celu zachowanie dziedzictwa kulturowego i tożsamości narodowej opartej na tradycji dworu polskiego, organizacjami Kresowian wypędzonych ze swoich siedzib w czasie i po II wojnie światowej, ze Związkiem Polskich Kawalerów Maltańskich oraz wieloma instytucjami kulturalnymi. 9 kwietnia 2011 roku odbył się w Warszawie walny zjazd delegatów PTZ, na którym wybrano Zarząd Główny PTZ, w składzie: Prezes: Jerzy Mańkowski, Wiceprezesi: Marcin Schirmer, Maciej Rydel. Sekretarz: Piotr Szymon Łoś; Skarbnik: Tomasz Brzozowski; Członkowie:Stanisław Chłapowski, Andrzej Laudowicz,Wojciech Włodarczyk, Stanisław Ziemecki. Prezesem Honorowym PTZ jest STANISŁAW ZAŁUSKI z Gdańska- założyciel PTZ w 1990 roku. Kontakt do Zarządu Głównego: 00-689 Warszawa, ul. Poznańska 38 lok. 2, , tel./fax 22/6220842 e-mail:biuro@ 622 08 42 ; Polskie Towarzystwo Ziemiańskie -Oddział Gdańsk: 83-010 Straszyn k. Gdańska, ul. Na Wzgórzu 14, tel. 665 416 112, e-mail: @ @ Skład Zarządu: prezes - Roman Kraiński, wiceprezesi - Bogdan Ciundziewicki, Maciej Rydel, skarbnik - Józef Puzyna, sekretarz-Katarzyna Samuła; członek zarządu: Andrzej Kraiński. Zebrania zarządu odbywaja sie raz w miesiącu. Co roku, oprócz zebrań Oddziału odbywają sie tradycyjne "Opłatki ziemiańskie". w "Klubie Myśliwskim", przy ul. Jaśkowa Dolina 114. W okresie Wielkanocy odbywają się tradycyjne spotkania "Jajeczko Wielkanocne", Oddział organizuje wycieczki do ciekawych miejsc, jak np. pałac Sierakowskich w Waplewie Wielkim (foto.) Od października 2011 r. na Wydziale Prawa Uniwersytetu Gdanskiego odbywa się cykl wykładów dr Macieja Rydla zatytułowany: "Dwory i ich mieszkańcy". Wykłady są otwarte dla członków i sympatyków PTZ.
.